3320 Het leven

Gisteren was een pittige dag. Ik kreeg twee drains in de rug geplaatst die de urine gelijk afvoeren van de nieren naar buiten zodat de blaas kan ontspannen en de fistel kan genezen (zoek dat laatste maar even op, is te ingewikkeld voor mij om uit te leggen). Ik zou om half 12 geholpen worden, maar dat werd uiteindelijk half elf.

Frank (zie foto), een van de vrijwilligers hier, reed mij naar de plek des onheils. Ik ken hem al langer als vrijwilliger en we zijn aardig bevriend geraakt. Zoiets maakt alles weer net iets gemakkelijker.

Ik had mijn bril niet meegenomen om verder van de wereld te zijn en juist wel een zakdoek als troost meegenomen. Ze zijn ongeveer twee uur met mij bezig geweest. De eerste drain was in een kwartier geplaatst en bij de tweede duurde het een uur maar uiteindelijk is het goed gelukt. De pijn, waarvoor iedereen mij gewaarschuwd had, viel erg mee, al zal ik het niemand aanbevelen, ook omdat je zolang stil moet liggen. Ik kreeg geen roesje maar plaatselijke verdoving. Ik ben blij dat nu alles achter de rug is en ik voel er niks van.

Vandaag is een droevige dag, want Hans is om elf uur naar huis vertrokken. Voor hem natuurlijk heel mooi, maar we zullen elkaar wel gaan missen. Zodra ik weer goed ter been ben, ga ik hem opzoeken in Monnickendam. Maar goed, ik krijg gelijk weer een nieuwe kamergenoot, een dame deze keer, want het zijn moderne tijden.

Zojuist kreeg ik aangename post van Kitty, Koene en Truus en Renze en Willemijn, met een prachtige foto van onze tuin, die ik inderdaad wel mis, zoals Renze al veronderstelde.

Gisteren heel leuk bezoek van Erwin W., Johan en Emiel, wat tot heel leuke gesprekken leidde over muziek en literatuur. Vanavond komen eerst Jean en Sandra met Laura en daarna Pé en Erwin. Gelukkig ben ik in aardig goede doen, dus dat zal wel loslopen allemaal. Fijne dag allemaal en vergeet niet dat de zomer is begonnen vandaag. Tot Sint Juttemis!

Ate Vegter, 21 juni 2024