Het belooft een dag te worden als alle andere, totdat ik me realiseer dat het vandaag niet regent. Dat is al bijzonder de laatste tijd en bovendien, we hebben vandaag helemaal geen afspraken. Dat geeft veel rust en ruimte, waar je voorzichtig mee om moet gaan, want voor je het weet heb je iets bedacht en dan kan het zomaar een leuke dag worden, die dan ook zo weer voorbij is. Beter is het maar wat in de ijle leegte te blijven hangen als een spin in haar web en maar te hopen dat er vandaag geen muggen invliegen. Hoe minder je doet des te groter de kans dat je je gaat vervelen en pas dan kan het echt een mooie lange dag worden.
Helemaal niets doen is nog een behoorlijk specialistische kwaliteit die alleen de zeer verlichten beheersen. Ik ben echt een beginneling, want ik heb nu bijvoorbeeld al weer koffie gezet en de vaatwasser ingeschakeld om maar wat te noemen. En een muziekje opgezet: Q65, voor wie dat nog wat zegt. Ik zou natuurlijk een boek kunnen gaan lezen – zie, daar heb je ’t al – al die ideeën doemen zomaar op, er is geen kruid tegen gewassen. Laten we wat leuks gaan doen, wat gaan we doen, doen we nog wat, ik verveel me, kunnen we niet even naar de kringloopwinkel, ik moet toch ook nog even naar de Deen, kan ik het gras al maaien of is het nog te nat? En dat zijn dan alleen nog maar de dingen die we altijd doen. Die dringen zich iedere keer naar voren. Veel moeilijker is het iets te doen wat je nog nooit of heel zelden gedaan hebt, zoals, eh, naar een museum gaan? Lunchen in Leeuwarden? Zuipen in Zwolle? Naar de kermis in Volendam? Nee, nee, nee, je ziet wel, de ideeën worden steeds afschrikwekkender. Je moet er toch niet aan denken.
Hoe moeilijk is het om af te wijken van je gewone doen. Ik was laatst in de pizzeria en daar kwam ik onze goede bekende Herman van Elteren tegen en we raakten een beetje aan de praat. Hij bestelde zoals altijd een pizza Hawaï en ik bestelde een pizza ham, salami, gorgonzola, zoals altijd. En we hadden het erover dat we altijd dezelfde pizza bestellen, ondanks dat er natuurlijk genoeg keus is en dat je zomaar iets anders kunt kiezen. Dat doe ik dus nooit. Ik bestel af en toe een calzone shoarma, maar dan het je het ook gehad. Dus ik stelde hem voor dat we onze pizza zouden ruilen, maar gelukkig vond hij dat niet zo’n goed idee en innig tevreden gingen wij ieder met onze eigen pizza naar huis.
Hoe zou mijn leven eruit zien als ik elke week een andere pizza zou bestellen? Zou het nog wel mijn leven zijn, of zou ik van mijzelf vervreemden: kijk, dat is die jongen die nooit weet wat hij wil, hij kiest altijd wat anders. Bij alle klanten weet ik wanneer ze binnenkomen al wat ze bestellen maar bij hem weet je het nooit. Nou, zo zit het dus niet in mekaar en het gaat niet gebeuren ook, wat ook wel weer jammer is, want je zou ook op andere gebieden kunnen variëren, niet gelijk je baan opzeggen of vreemd gaan, maar klein beginnen natuurlijk. Jam in plaats van pindakaas, lever in plaats van karbonade, je moet er toch niet aan denken. Misschien is het wel goed zoals het is en heb je precies het leven dat je past omdat je precies kiest wat je kiest en dat past precies. Als iets anders beter voor je zou zijn dan zou je dat wel kiezen, zei laatst iemand tegen mij. Daar moest ik wel heel lang over nadenken, maar ik denk wel dat-ie mooi gelijk heeft. Hé, het is nu nog maar half elf, niks aan de hand, we hebben vandaag open dag.
Ate Vegter, 6 september 2015
ate vegter 