Wat een avond! Wat een feest! Dit is de meest geslaagde en meest overdonderende winteravondstraattheateravond ooit. Het begon weliswaar aarzelend maar het hoogtepunt was meer van wij konden verwachten. En dan de omstandigheden…
Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Het begon er mee dat wij nog rustig bij vrienden zaten na te tafelen toen het opeens hevig begon te onweren.
– Nou dat treft ook niet, zei ik, wat een pech!
– Het is Leonard, knikte Martine geruststellend naar een dik snoer dat door de kamer hing.
– Hoe bedoel je, het is Leonard?
De kinderen kropen bij hun moeders op schoot.
– Leonard heeft een weermachine gehuurd voor onze strand-act, zodat hij elk weertype kan genereren. Dat snoer moet trouwens niet te strak hangen, anders zit er straks een knik in en valt het weer uit. De stoppen zijn al een paar keer doorgeslagen.
– Ja, voor mooi weer moet je wat over hebben. Dus hij laat het donderen en bliksemen met zijn weermachine.
– Uhuh, ze knikte naar de plek waar ze wist dat Leonard moest zijn.
Ik schoot mijn jas aan en ging naar buiten, haar aanwijzing volgend. Daar stond Leonard in een smalle engte tussen twee huizen. De bliksem flitste boven zijn hoofd en het onweerde als nooit te voren.
– Doe jij dat, dat onweer?
– Mmm, ja, een paar knoppies. Beetje draaien, dat heb je wel wat. Kijk maar.
– En de regen?
– Dat is deze schuif. Hij schoof een nietig palletje naar boven en het begon onmiddellijk hevig te plenzen. De mensen op het Winteravondstrand zetten als vanzelf hun paraplu’s op.
– Doe maar weer terug! En de wind?
– Dat is deze, probeer maar.
Voorzichtig schoof ik de aangegeven hendel ietsje naar voren. De wind wakkerde onmiddellijk aan en de paraplu’s klapten om. Nog een beetje verder. De wind gierde nu zo hard door de burgwal dat de mensen zich schrap moesten zetten.
– Niet zo hard! siste Leonard, we willen geen ongelukken.
Ik schoof de hendel weer terug.
– Maar terwijl iedereen baalt dat het zulk rotweer is, wil jij beweren dat het gewoon bij de act hoort?! Dat is de beste grap die ik in jaren gehoord heb.
– Ja goed hè! Het bestuur is vanmorgen om half tien expres bij elkaar gekomen, om het allemaal een beetje geloofwaardig te maken. Anders was het wel heel vreemd dat het opeens vanuit het niets zo ging waaien.
– Dus zij zitten ook in het complot?
– Ja, wat dacht je. Ik doe dat niet zomaar. Iedereen weet dat het geen zin heeft om over het weer te vergaderen, maar juist omdat ze deden alsof ze het misschien zouden afgelasten, werd het hele onweer- en windverhaal heel geloofwaardig. Niemand heeft ook maar enig idee, dat het er allemaal bijhoort. Zonder gedonder geen opklaringen, snap je?
– Ja, jij neemt Alles in Beweging wel heel erg letterlijk.
– Dat was toch het thema?
Een grote smile verlichte zijn gezicht. Ik kon het nog niet echt geloven maar vond het een meesterzet. Opnieuw heeft het Winteravondstraattheater zijn grenzen verlegd. Ik besloot naar binnen te gaan:
– Nou succes, ik ga de anderen halen. Dan gaan we een rondje doen. Zet de regen maar zachtjes.
Het was verder een heerlijke avond. We hebben geloof ik niet alles gezien, maar het was geweldig om te zien hoe alles standhield, ondanks de artificiële weersomstandigheden en hoe gedreven iedereen was om er wat moois van te maken. Een groot compliment voor het niveau van alle acts. En dan het hoogtepunt, dat is voor iedereen anders wellicht. Voor mij was dat het optreden van Vincent Koerse, die samen met de Notorious Monks Frank Sinatra zong. Wat kan die man zingen! Is er niemand die hem een contract kan aanbieden? We moesten er echt even van bijkomen in het ons zo vertouwde 1614. Het was een prachtige avond geweest.
Ate Vegter, 13 december 2015
ate vegter 