Oom Anton is overleden. Hij was al geruime tijd ziek, het laatste jaar ernstig. In zijn ziekte heeft hij neef Perry meegesleept. Die kon niet overeind blijven zonder zijn oom en is nu ook ter ziele. Het is onvoorstelbaar dat ze er niet meer zijn. Ze zitten nog helemaal in ons hoofd en in onze steden verankerd. Ik kwam vaak bij de V&D, vroeger. In dat vroeger zit de pijn. Ik ben er na 2000 niet meer geweest en velen met mij. Wij hebben oom Anton de rug toegekeerd, terwijl hij zo’n kloeke geschiedenis achter de rug heeft: “V&D, voor 2007 bekend als Vroom & Dreesmann, was een winkelketen van warenhuizen in Nederland. V&D werd in 1887 opgericht door Willem Vroom en Anton Dreesmann. Het eerste filiaal bevond zich aan de Weesperstraat in Amsterdam.” lees ik op Wikipedia. Twee dingen vallen op: voor 2007 bekend als Vroom en Dreesmann, huh? Daarna niet meer dan? Nee, in alle reclame staat alleen nog V&D. Wist ik niet. En verder, die tweede N van Dreesmann. Hoe vaak heeft u het de laatste weken in de krant zien staan met één N? Heel vaak. Goed. Ik kwam vaak bij de V&D, toen ik nog in Rotterdam woonde. Ik herinner mij met name de schoolspullen. Ik kocht mijn nieuwe schoolagenda’s altijd bij V&D, een Rijam agenda (bestaat die nog? ja) als ik geld had of, onder normale omstandigheden, een goedkope of, zoals in 1971, De Andere Agenda met illustraties van Robert Crumb, die van Fritz the Cat. Ik kocht alles bij V&D en wat ik dan vergeten was kocht ik bij Libro op de Kleiweg, duurder maar dichtbij. Kleren of platen kocht ik er nooit, maar ik kende wel het huislabel: Discofoon.
Verder was V&D de Schatkamer van Sint Nicolaas met een prachtige folder en Sinterklaasmuziek op verschillende afdelingen. Hoogtepunt van de Sinterklaastijd was de sneldichter Willy Alfredo, stemmig zwart gekleed en met lang zwart geverfd haar en een scherpe neus, zat hij als een echte dichter op de tweede verdieping bij de roltrappen, achter een tafeltje met een rood kleedje met een geel biesje, de kleuren van Sinterklaas. Soms stond er tot mijn grote teleurstelling alleen een bordje: Willy Alfredo is afwezig. Ja, dat ziet m’n neus ook. Het was altijd een grote opluchting wanneer hij er wel was. Dan vertelde je hem wat je voor wie had gekocht, met een kleine anekdote daarbij:
Voor Pa een doos sigaren
Hij doet niet aan de lijn
Hij zal ze niet bewaren
Nee, hij vindt ze veel te fijn
Ik heb hem geloof ik nooit een gedichtje laten maken, maar kon wel heel lang luisteren naar zijn werk, want hij las alles wat hij had geschreven hardop voor en maakte daar een mooie act van. Ik zag hem in de loop van de jaren steeds ouder worden en het lopen ging op het laatst steeds moeizamer, maar als hij aan het dichten sloeg, liep het als een trein.
Verder stond V&D Rotterdam bekend vanzege zijn overheerlijke saucijzenbroodjes, een geduchte concurrent voor de Hema rookworst, waar ik eerlijk gezegd niks aan vond, maar dat mag je dan weer niet hardop zeggen omdat die zo beroemd is. Nee hoor, geef mij maar een saucijzenbroodje van V&D. Ik kocht het vaak na het winkelen en liep dan van de Rodezand naar de Coolsingel, naar de Cineac NRC, waar ik een doorlopende voorstelling binnenliep met Woody Woodpecker, het Polygoonjournaal en een film. Je bleef net zo lang zitten tot het programma zich herhaalde of tot je het zat was of naar huis moest. Zo kwam het geld dat ik met mijn krantenwijk verdiende wel op.
Ate Vegter, 23 februari 2016
ate vegter 