Vroeger las ik op zaterdagmorgen altijd uitgebreid de krant. Daarna was er tijd voor het cryptogram. Als ik het over vroeger heb, dan belde ik mijn vader over het cryptogram, over het zijne in het Algemeen Dagblad en het mijne in de Volkskrant. In de oertijd deden we het cryptogram samen thuis. Nou ja, hij gaf allerlei hints en als ik het dan eindelijk wist, zei hij, goed zo Binkie, ik wist dat je het wist, maar hij wist het al veel eerder dan ik. Het is nu al jaren geleden dat ik serieus naar het cryptogram gekeken heb. Daarmee verlies je routine, snelheid en aardigheid. Puzzelen is uit. Wie doet het nog? Ik heb wel altijd veel gelezen en weinig gesport. Vroeger las ik in bed, maar nu lees ik alleen nog overdag. Áls ik lees, want alles lijkt onder druk te staan. Wat doe je tegenwoordig als al je verplichtingen gedaan zijn? Het gaat dus niet om werk, boodschappen doen, bed verschonen, de was doen, koken, konijnenhok verschonen, vuilnis buiten zetten, koffie zetten, brood smeren, maar om plaatjes draaien, lezen, fietsen, uit eten, naar de film, ballet, theater, cabaret of toneel, muziek, lummelen in de tuin, beetje werken in de tuin, lezen, tochtje maken, museum bezoeken, winkelen, shoppen, beetje rondhangen in de stad, lezen, facebooken, wordfeudten, wordbrainen en andere stompzinnige spelletjes die eigenlijk veel te leuk zijn, lezen, liken, reageren, lachen, kletsen, wijn drinken, water en koffie, in de zon zitten en nou ja vooruit, zwemmen, wandelen en fietsen. Wat is er aan de hand? De stapel nog te lezen boeken groeit. Is met geen mogelijkheid kleiner te krijgen. O, ik was tv-kijken nog vergeten, wat ik minder doe en netflixen, wat ik weer meer doe, want dat deed ik vroeger helemaal niet. Goed, dat die stapel groeit is nog niet zo erg, maar er is een soort onrust in mij, een voortdurende onrust kun je wel zeggen, die mij vertelt dat ik meer moet doen dan ik doe. Zo vind ik het lastig om die ontspanning te vinden die nodig is om een boek te lezen. Ik ken mensen die dat allemaal heel erg gestructureerd doen en die echt plannen wanneer ze fietsen, rennen en opera luisteren, om maar een voorbeeld te noemen, maar zo zit het bij mij niet in elkaar. En wat het nog lastiger maakt is dat ik me schuldig voel over de dingen die ik leuk vind, maar die geen hoge status hebben. Sporten en lezen zijn misschien nog ergens goed voor maar wordfeudten doe ik alleen voor mijn plezier, voor de lol van het winnen en het drama van te verliezen, zeg maar, dat waarom andere mensen sporten. En al die dingen die ik leuk vind kosten hopeloos veel tijd, zelfs een beetje lummelen. Nou ja, ik kom er nog op terug. Ik moet gaan douchen en dan straks gezellig naar het ontbijt op het Zuideinde.
Ate Vegter, 4 april 2016
ate vegter 