Voor de zesde editie van de wijnroute staan we vanmorgen in alle vroegte in de rij. Er zijn duizend glazen, maximaal zes per soon en ze kosten $ 12,50 per stuk. Waarom zit er geen euroteken op dit i-toetsenbord? Verkoop begint om negen uur precies, of eigenlijk iets eerder, namelijk op het moment dat de speeltoren begint te spelen. De voorpret begint al vrijdag, met de vraag:
JB: Wie staat er in de rij voor de wijnroute zaterdag en kan voor ons twee glazen meenemen?
LB: En voor ons?
B: En vier voor mij?
LM: Wij gaan 12 glazen halen, twee voor ons, voor J en J, M en L, J en S, J en E. En dan blijven er nog twee over voor B.
JB: Jullie zijn geweldig!
LB: Eens!
JD: Hulde!
B: Dank!
JH: Ik sluit mij volledig bij de vorige sprekers aan.
A: Vijftien euro per glas.
JH: 🙂
A: 🙂
B: Haha
E: Lol
En dan moet er nog geld gepind worden, want je kan alleen cash betalen en R en K willen ook nog vier glazen en P en E ook, maar die komen geloof ik zelf in de rij staan. S komt in alle vroegte naar ons toe en kleine S is nog niet wakker, dus wij komen even later. Er staat al een hele rij en de eerste berichten en foto’s druppelen binnen op Facebook en ook op Whatsapp wordt het onrustig:
M: Waar blijft het live verslag?
LM: Er zit al beweging in
M: Go Laura!
En zo schuifelen we langzaam naar voren. We kopen nog even een croissantje voor ons lopend ontbijt en dan zijn we aan de beurt. Drie dozen gescoord. Er is genoeg voor iedereen, dus drinken we samen, samen staan we sterk, dus drinken we samen, niet alleen. Met de dozen als ware trofeeën onder de arm gaan we naar huis om daar nog even gezellig een kopje koffie te drinken. De spullen voor de rommelmarkt staan al buiten. Hè, hè, de dag is begonnen. Tot 1 oktober dan maar. Dan gaan we los.
B: Is de buit binnen?
LM: Ja, vier voor jou, Berdike
Ate Vegter, 27 augustus 2016
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 