Het is een mooie dag. Een van de eerste dagen waarop mijn zonnebril weer een beetje aan de slag kan. Het begint met koffie en de krant en daarna gaat het allemaal vanzelf. Soms heb je dat. Laura en Sofieke gaan helpen bij de Weggeefwinkel in Edam en ik ga naar de boodschappenwinkel. Daarna even naar de markt om ingesealde kaas te kopen voor Wobbe en Marja. Later hoor ik van Jorg dat dat niet mee mag, maar ik wou het toch maar proberen. Ook nog wat andere lekkernijen, waar ik om begrijpelijke redenen niet te veel over kan uitweiden. Dan is er tijd voor het belangrijkste voorgerecht van deze dag, de boekenmarkt in de Grote Kerk. De verleiding is zwaar en ik neem een grote tas mee. Er is ook een brocante markt maar daar hoef ik alleen maar even langs de pastelkleurige kanten jurkjes te lopen, dan is het leed geleden. Er staat een mooi opgetuigd schip in het middenschip en met het zingen van Scheepje onder Jezus’ hoede in mijn hoofd dobber ik naar de letteren. Als altijd veel dezelfde namen in de categorie spannende boeken, en ook veel schrijvers in de B-categorie, maar ik zoek mijn lelie tussen de distelen. Dan kom ik ter hoogte van Simone de Beauvoir Anouk tegen. Zij lacht en drukt mij De Gebroken Vrouw in de handen. Dat is een mooi begin. Verder vind ik nog Carmiggelt en Claus, met prachtige aquarellen van Jan Vanriet. Mijn topstuk van vandaag is de originele Atlas der Gehele Aarde van Bos en Niermeijer van 1955, de Bosatlas, die vroeger bij ons thuis altijd in de erker lag. Wat een heerlijkheid om daarin te reizen in de tijd. Ik zoek Zuid-Afrika op. Het heet nog Kaap de Goede Hoop. In het voorwoord lees ik dat ook Indonesië nu buitenland is geworden. Ik bewaar nog meer lekkers voor later. Donald Duck en Harry Potter maken mijn aanschaf compleet en met een voldaan gevoel fiets ik naar huis. Laura en Sofieke zijn inmiddels weer thuis en we nemen even pauze in de tuin in de zon. Dan vertrekken we naar de Kiefteglop in Callantsoog. Feest! Ivo en Fenneke zijn 12½ jaar geregistreerd partner en hij is zeventig geworden. Dat is voor Ivo ook even wennen, vertelt hij in zijn welkomstspeech, want hij is het ook nog maar voor het eerst. Het eten is lekker en de vriendschappen zijn goed. In de duinen meen ik vaag het silhouet van de Tafelberg te zien, maar dat zal verbeelding zijn.
Ate Vegter, 9 april 2017
ate vegter 