Het is 5 mei. Bevrijdingsdag. De vlag gaat uit. Geen afspraken vandaag. Heerlijk. Geen verplichtingen, geen gedoe, geen feesten en partijen, geen boodschappen en geen klusjes in de tuin. Maar wat dan? Daar komen de eerste berichten al binnen. Wie gaat er mee naar de film? The Boss Baby in Hoorn. O jee, daar gaat mijn vrije dag in rook op. Verdwenen voordat hij goed en wel is aangebroken. We antwoorden bevestigend: ja, leuk! Iedereen gaat mee en zo zitten we later met z’n twaalven op de achtste rij naar de verrichtingen van deze babybaas te kijken. Het is een vermakelijke film, waarvan ik me wel afvraag of de kinderen hem leuk vinden, maar die beantwoorden die vraag bevestigend, dus waarom zou ik me daar dan zorgen over maken. Ik begrijp de helft van de plotlijnen niet, maar dat heb ik altijd met films. Laura moet ze altijd uitleggen. O ja, zit dat zo, is die man dan dezelfde als die we daar eerder zagen met z’n moeder etc. Zo gaat dat al jaren, als ik tenminste niet in slaap val, want dan moet ze de hele film vertellen, zeker als het een serie is, want anders ben ik het verhaal kwijt, maar als ze het niet doet is het ook goed. Na de film moeten we alle gemaakte kosten verrekenen en na één A4tje ben ik het overzicht al kwijt en maakt Laura een helder overzichtje op een half A4tje. Van Mark krijg ik de tip Tikkie te gebruiken en dat is inderdaad een heel handige app. We zijn dan inmiddels al wat verder op de middag en aangeland bij Landwater, een uit de hand gelopen zeilschoolkantine, waar je uitstekend kan borrelen en ook eten. Het is ook daar gezellig, iedereen is er en de prosecco met aardbeienmoes laat zich heel goed hanteren. Wanneer later Martine en Jean, de noeste werkers op deze dag, nog aansluiten is het verhaal compleet. We gaan niet veel later naar huis en bestellen nasi en mie bij Boemboe Bali. Als kers op de taart mag Sofieke dan ook nog logeren bij Tip en Alosha en wij gaan dan ook maar vroeg naar bed. Gesloopt, maar dankbaar.
Ate Vegter, 7 mei 2017
ate vegter 