Dat is heerlijk. Zo’n gewone dag na al die feestelijkheden. Gewone dagen zijn net als gewone mensen en dat is wel zo prettig. President Lincoln zei het al: God houdt het meest van gewone mensen: daar heeft-ie het meeste van gemaakt. Stel je voor dat je steeds maar bijzondere mensen zou ontmoeten, of dat het altijd maar een bijzondere dag zou zijn. je moet er toch niet aan denken. Nou even dan, om er maar direct afstand van te nemen. Vandaag is maandag en alles is weer voorbij. We kijken terug op een geslaagd partijtje en genieten nu na. Boeken lezen, plaatjes draaien, bedenken welke planten er nog bij moeten in de tuin. Beetje grasmaaien, beetje rommel opruimen. Keuken weeer aan kant. Vaatwasser drie keer gedraaid, allemaal van die dingen die je langzaamaan weer in het gewone leven doen belanden. Gewoon weer samen met de konijnen en de hamster. En de muis natuurlijk, want we hebben onder het aanrecht ook nog een muis. Die muis houdt erg van lezen, heb ik ontdekt. Iedere keer als ik ’s avonds zit te lezen, komt hij even kijken. Doet even een rondje om de keukenvloer te verlossen van de laatste kruimeltjes en schiet dan weer terug. De muizenval mijdt hij als de pest. Maar nu heb ik hem toch al een tijdje niet gezien. Ik besluit poolshoogte te nemen onder het aanrecht. Je weet maar nooit. Ik vlei mij neer op mijn platte buik pal voor het aanrecht. Nu haal ik de plint weg die onder de kastjes zit. Ik weet nog van vroeger hoe hij aan de achterkant vastzit en verlos hem met beleid. Leg hem opzij. Omdat ik plat op de grond lig kan ik nu goed onder de kastjes van het aanrecht kijken. Ah! Daar ligt onze muis. Ligt gewoon lekker te slapen alsof het overdag is. Die heeft toch ook een luizenleven. Niet wakker te krijgen. Ik pak een bakje en zet dat over hem heen. Er gebeurt niets. Ik schuif hem naar mij toe. Hij reageert nog niet. Hij ziet er wat verstijfd uit. Hij is dood. Wie kan ik blij maken met een dode muis? Ik deponeer hem bij de piano. Even later treft Sofieke hem daar aan. Ze pakt hem aan de staart en laat hem aan Laura zien die drie meter omhoog schiet. Dan legt ze hem op het gras. Voor de poezen. Maar uiteindelijk is de muis niet voor de poes. Hij ligt er nog maar net of er scheert een kauw overheen die hem in een professionele wurggreep meeneemt de lucht in. Op de nok van het dak van de achterburen peuzelt hij de muis op, waarna hij genotzuchtig zijn snavel afveegt. Dan komt hij nog even terug voor het toetje, een stukje pizza. Ook de kauwen zijn goed op de hoogte van ons dagelijks leven: maandag, pizzadag!
Ate Vegter, 22 mei 2017
voor meer verhalen zie:
ate vegter 