We gaan mooi vroeg op pad. Ik ga eerst nog even langs Amsterdam, om de jongens op te halen en dan bij Hoevelaken rechtsaf. Oeps, daar mis ik de afslag. Ik rij een tikje om, zodat ik precies op tijd in plaats van te vroeg arriveer. Iedereen druppelt binnen en we krijgen koffie met gebak. Dat is lekker. Dan arriveert ook de gids van de Amersfoortse Gidsen.
Ze loodst ons naar buiten en vertelt over de doorwaadbare plaats in de Eem, de Amer, de Amersfoort. Ze heeft het gidsenbedrijf zelf opgericht en gidst veel in het weekend en houdt dan weekend op maandag. We lopen wat rond en leren dat Amersfoort ongeveer net zo oud is als bijvoorbeeld Monnickendam en dat de kinderen er vanaf een jaar of vier, na de moedermelk, overstappen op bier, omdat dat de enige veilige drank is. Water is niet altijd zuiver en schoon. Verder maken ze onderscheid tussen onnozelen, dollen en razenden, die ieder hun eigen tarief kennen. Met een beetje handigheid kun je er aardig aan verdienen. Gevangenisstraf is te kostbaar en te aantrekkelijk voor de gevangenen, die dan ook onderdak en eten krijgen en zo zijn lijfstraffen lange tijd populair om bekentenissen af te dwingen, want zonder bekentenis geen veroordeling. De huizen worden gebouwd van de stenen van de oude stadsmuur en wanneer je een bakstenen huis hebt dan ben je steenrijk. Aan de poort staat de douane en als je mes over de schreef gaat moet je het inleveren. Kijk, hier is de gracht gedempt, daar woon je op ’t Zand. Wat een leuke stad is het toch. We gaan gauw lunchen en dan even bij Mondriaan op bezoek, want die is hier geboren. Een keurig filmpje en een heel mooi museum later zijn we dan eindelijk klaar voor de beklimming van de Lievevrouwetoren. Zo’n dikke driehonderd treden, schat ik. Mijn gezondheidsappje telt 23 verdiepingen. Omhoog is zwaar adembenemend, maar we doen het in etappes, met op elke trans een nog mooier uitzicht. Onbegrijpelijk dat je met zoveel kleine stapjes zo hoog kunt komen. Daar zit nog wel een carrière-verhaal in. Naar beneden gaat zoals altijd van een leien dakje en als iedereen bekomen is van de schrik gaan we eten bij Bistro Het Kannetje, een van de gezelligste eetgelegenheden van Amersfoort.
Kan ik makkelijk zeggen, want ik ken verder alleen Graaf Floris en die is ook gezellig. We amuseren ons met verhalen en drank en ondertussen werkt de keuken zich uit de naad om iets lekkers op tafel te krijgen, wat heel goed lukt. Het is een heerlijke avond. We besluiten met koffie en zoeken dan de Volvo weer op en scheuren naar huis. Het is een hele geslaagde dag.
Ate Vegter, 24 november 2017
http://www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 