Op Eerste Kerstdag zijn we naar Baukje en Kitty geweest. Niet in Twello waar zij wonen, maar in Dronten op de camping in het Abbertbos, waar zij kamperen en de camping beheren.
Wanneer je er naar toe rijdt door de eindeloze polder dan bekruipt je wel een gevoel van mateloze eenzaamheid en verlatenheid en je kan je goed voorstellen dat de oude prairieliefhebbers met al hun bezittingen de eindeloze ongebaande wegen naar het westen volgden om daar in de kale wildernis bij een aardig beekje en een rommelig struikje een nieuw bestaan op te bouwen zonder regel of gezag. Lees ook The Age of Innocence van Edith Wharton en De Amerikaanse Prinses van Annejet van de Zijl. Prachtig, maar goed en lang geleden.
Wij reden over nieuw aangelegde wegen door de polder naar de kamperende beschaving, waar wij Kitty en Baukje in goede gezondheid aantroffen en ook Ricky, de poes die ze uit Vorrelveen geadopteerd hadden en die nu geheel gedomesticeerd in de weliswaar ruime maar voor een kat toch beperkte caravan sliep alsof ze niet anders gewend was. We gingen heerlijk kaasfonduen in de keuken van de administratie zal ik maar zeggen, zonder Wifi hopeloos aan het gesprek met elkaar overgeleverd en daarna in de caravan nog even koffiedrinken en verder bijkletsen, wat heel gezellig was.
Natuurlijk kwam ook het overlijden van mijn broer Wobbe ruimschoots aan de orde. Baukje was er heen geweest en ik wilde alles weten en zij wilde weten hoe wij het hier hadden beleefd en dan heb je al gauw een gesprek. Bovendien waren wij gebiologeerd door de vraag wie van ons de volgende zou zijn. Je weet dat niet en juist daarom is het interessant om erover te speculeren al begrijp ik heel goed dat er hele volksstammen zijn die het onderwerp nog niet bij benadering zouden willen aanraken. Wij wilden het onderwerp toch graag enigszins uitdiepen en de vraag wat body geven: Wie zal de tweede zijn? Is dat de eerste of de oudste, de ziekste of de dikste, de jongste of de middelste, de langste of de vrolijkste of zal het noodlot volstrekt willekeurig zonder enige aankondiging toeslaan zoals we van haar gewend zijn? We weten het niet maar omdat ik zoals gebruikelijk niet graag vooraan sta ben ik de laatste tijd toch wat meer gaan sporten en hardlopen dan ik nomaal deed (0,0) en ben ik gestopt met drinken (0,0) en ben ik al 12 kilo afgevallen en ga ik in januari beginnen met de Weight Watchers om er nog 12 af te poetsen.
Dus als je wat wil dan moet je misschien ook maar even je best doen. Ook de vraag wie de laatste zou zijn en die dus al die begrafenissen op zijn of haar bordje zou krijgen kwam nog even ter tafel. Verder was het heel gezellig en vertrouwd als vanouds en reden wij in een aangename stemming weer huiswaarts, met als enige minpuntje dat de dagen weliswaar weer zijn gaan lengen, maar dat je daar nog geen barst van merkt.
Ate Vegter, 26 december 2017
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 