Daar is het geluid. Eerst een klepper en dan een plof. Ik heb het gemist en nu op de derde dag van het jaar is het er weer. Meestal hoor ik het niet omdat ik nog slaap, maar soms ben ik al vroeg wakker, zoals vanmorgen. Op zaterdag word ik er wel eens wakker van omdat de plof dan harder is. De poes kan daar ook behoorlijk van schrikken en op zondag schrik ik wel eens wakker juist omdat het geluid dan ontbreekt.
Dat gebeurde ook in Saskatschewan, Canada, waar ’s nachts altijd een goederentrein reed. De mensen begonnen te klagen over de herrie en omdat ze als milieubewuste lui wel vaker slecht sliepen had hun protest succes. De nachtelijke rit werd opgeheven, of verschoven naar de dag, dat vertelt het verhaal niet. Heel veel mensen schrokken die eerste nacht wakker omdat de trein niet kwam, zo goed was het geluid in hun patroon opgenomen. Vandaag is er na drie dagen weer een krant en dat is maar goed ook. Je vraagt je af hoe serieus ze zichzelf nemen wanneer ze twee dagen en met afgelopen kerst zelfs drie dagen niet verschijnen. Dat kan in deze tijd echt niet meer. Je hoeft jezelf heus geen zondagskrant te noemen. Elke dag is elke dag blad. Maar goed, het jaar is nog maar net begonnen en ik zou me niet meer zo opwinden en tenslotte is er ook weing gebeurd de afgelopen dagen. De jaarwisseling is rustig verlopen, nou ja, ik had de meest knetterende jaarwisseling ooit, degenen die er op het Noordeinde bij waren kunnen dat bevestigen, maar verder alleen maar goed nieuws. Protesten in Iran. Lijkt me goed nieuws. Ze hebben de sociale media platgelegd, ook goed nieuws want een erkenning van de westerse mogelijkheden. Ja, we kennen de demonstranten en we gaan ze achterna. Dat vind ik dan weer heel grappig. Wanneer je ze kent hoef je er toch niet achteraan te jagen, dan ga je er gewoon naar toe.
En dan die Kim Yong Un, ja, je mag het niet zeggen, maar ik vind hem ietsje te dik. En nu draagt-ie opeens een westers kostuum. Waarom? In Rotterdam hadden wij vroeger een winkel die verkocht ook van die hele goedkope, vormeloze, grijze pakken. Daar kwam je gewoon niet. Dat zwarte pak kleedde juist zo mooi af. Gelukkig is zijn boodschap heel geruststellend. Hij heeft dan weliswaar raketten die Amerika kunnen bereiken, met moeite denk ik, anders zeg je het er niet bij, en hij heeft de knop om ze te bedienen op zijn bureau, hahaha, hahaha, hahaha! Ik heb zelden zo gelachen! Hoe ouderwets is dat! Daar loop je toch niet mee te koop! Je ziet het voor je: gebeurt er wat, moet-ie eerst helemaal naar z’n bureau rennen, in dat pak! Heeft Kim al gereageerd? Nee, we horen maar niks. Wat heerlijk toch dat die man geen iPhone heeft. Z’n haar zit wel heel hip.
Ate Vegter, 3 januari 2017
http://www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 