916 Weight Watchers

Er zijn van die dingen in het leven die je gewoon overkomen. Je kunt er niets aan doen, voor je het weet is het zover en lijkt het alsof het nooit anders geweest is. Ik ben op dit moment bezig met de vijfde dag van de eerste week van de Weight Watchers. Ik bedoel maar. Ik weet wat zero smart points zijn en ik weet wat een watermeloenpizza is.

Als één van die twee zaken je bekend voorkomt, dan weet ik zeker dat je ook met de Weight Watchers te maken hebt gehad of er middenin zit. Ik voel me er nog wat onwennig bij. Een beetje alsof ik per ongeluk lid ben geworden van de Scientology Church of ben binnengelopen in de Koninkrijkszaal van de Jehova’s Getuigen. Ik wil even niemand beledigen, dat is niet het punt, het gaat om het gevoel dat je er niet meer uit kan. Er is geen weg terug. Dat is natuurlijk niet zo, ik kan er hier en nu direct mee stoppen, wanneer ik dat wil, maar het gaat om het gevoel en bovendien wil ik er niet mee stoppen. Het begint al een half jaar geleden wanneer ik besluit af te vallen en gezonder te gaan leven. Dat lukt behoorlijk goed en met wat hardlopen, twee keer in de week naar de Fitstudio Waterland en een week of dertien deelname aan het Body Support programma, ben ik inmiddels 12 kilo afgevallen. Van 102 naar 90 als dat je wat zegt. Maar ik zit nu al een paar maanden op die negentig en het lukt mij niet om verder af te vallen, terwijl de ambitie er wel is. Je wil altijd meer, toch? Minder bedoel ik. Ik sukkel zo dus een tijdje voort en op dat moment komt de Weight Watchers in mijn leven, want zo kun je het wel noemen. Ik kan mij gratis aanmelden via mijn werk. Ze doen daar van alles om zo gezond mogelijke medewerkers te krijgen. We krijgen bijvoorbeeld ook elke week een fruitmand op de afdeling. Niet omdat we ziek zijn, maar om gezond te blijven. In ieder geval heb ik gelijk mijn kans gegrepen en mij aangemeld en zo zat ik maandag met 35 mensen in een zaaltje te luisteren naar het inspirerende verhaal van een leven zonder punten, of in ieder geval zo weinig mogelijk, want daar gaat het bij WW allemaal om. Je vertelt wat je doelstelling is en dan krijg je een budget en meer mag je niet eten. En ze wegen je elke week, dat zou ik bijna nog vergeten.

Nu zit ik de afgelopen dagen ruim boven mijn budget en heb ik inmiddels drastische maatregelen getroffen, want zo gaat dat in die kringen. Ik heb de koffiemelk geschrapt en de kaas en de wijn. Gebruik ik allemaal alleen nog bij uitzondering. Nu zit mijn leven vol met uitzonderingen, maar je moet toch wat, anders red ik het nooit. Het idee is dat ik verder ga afvallen van 90 tot 78. Dat ga ik misschien niet helemaal halen, maar het gaat om de richting. Dat hoor je wel vaker, toch? Rest nog één vraag: Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen? Wie het weet mag het zeggen. Ik heb eerlijk gezegd geen idee.

 

Ate Vegter, 19 januari 2017
www.atevegter.wordpress.com