Zo’n weekend begint toch lekkerder wanneer je eerst even naar de sportschool gaat. Ja, ik weet wel, veel mensen vinden dat hoogst ongebruikelijk klinken, zeker uit mijn mond, maar je wordt ouder en sportiever en je gaat steeds meer bewegen tot de dood er op volgt en zolang moet je het maar even volhouden.
Vrijdag eind van de middag is het zover. Het loopt tegen zessen en ik bedenk dat ik nog wel even twee Milon rondjes kan doen. Lekker even alles eruit gooien voordat het weekend begint. Al bij binnenkomst ruik ik onraad. Het is ongebruikelijk stil. Fitstudio Waterland is tegenwoordig vrijdagmiddag open en vrijdagavond dicht, dus ik moet voor zeven uur weer wegwezen en daar zal het mee te maken hebben dat er maar één meisje bezig is. Verder is er niemand. Ik ga mij omkleden en begin aan mijn eerste rondje. Uit de speakers klinkt echte 538 housemuziek, zoals ik dat hier wel een beetje gewend ben, maar dan komt Rick met een lumineus idee en hij vraagt of ik ook iets anders wil horen. Ik zeg doe maar iets van de jaren zestig en hij zet een enorm lijzig jaren-zestigdeuntje op, waar het allemaal niet beter van wordt, maar dat kan hij ook niet weten. Doe maar de Stones, roep ik dan, want dat is altijd goed en dit is ook niet te harden en terwijl ik me wezenloos loop op de crosstrainer schalt daar opeens Satisfaction door de ruimte. Nu moet je weten dat wanneer je op de laatste crosstrainer staat, die vlak bij het raam, dat dan de Sonosbox vlak boven je hoofd hangt en zoals iedereen weet kun je bij Sonos het volume op de box zelf instellen. En op dat moment loop ik toevallig precies daar. Ik reik naar boven en zet het geluid harder. Flink harder, mag ik wel zeggen en een muur van geluid dendert nu door de sportschool waar ik nog steeds alleen ben, met Rick, naar wie ik glimlach. Hij verduurt het als een man en ik draai twee rondjes met Satisfaction, Start me Up en en Sympathy for the Devil, en dan ben ik al weer klaar. Hij mag nu wel weer zachter, roep ik nog en dan ga ik mij omkleden.
Vandaag is het zondag en het is heel druk op de sportschool. Het uurtje klassiek is al lang voorbij en de muziekmix is aangenaam afwisselend en iedereen is vrolijk en opgewekt en zo leer ik ook nog weer nieuwe muziek kennen: I’m only human after all, dont’ put your blame on me…
Ate Vegter, 5 februari 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 