De Vrijheid is een van de mooiste bootnamen die ik ken. Onze eigen boot heet Storm en dat is ook mooi, maar dan met name omdat deze boot naar mijn vader vernoemd is, die ook zo graag aan het water zat te vissen en in stormachtige woede kon ontsteken, maar dat terzijde.
Het is een prachtige dag en we zijn uitgenodigd aan boord van De Vrijheid, die vandaag van Monnickendam naar Amsterdam vaart. Eerst rijden Leonard, Emiel, André en ik onze auto’s naar het KNSM-terrein bij de IJhallen, waar we later met de boot zullen aanmeren. Dan kunnen we ook weer op reguliere wijze naar huis, want varen is mooi, maar zonder auto ga je wel het schip in.
Het is een prachtige dag en het weer is nog mooier dan verwacht. Ik heb geen boek meegenomen, maar Jolan wel en even later zit ik in het zonnetje in Jolans boek te lezen: De edele kunst van not giving a f*ck, wat verrassend genoeg niet gaat over vrolijke onverschilligheid, maar over hoe om te gaan met tegenslagen op weg naar je doel en hoe je dan het onderscheid maakt tussen wat belangrijk is voor jou en wat niet. En dat het er niet om gaat probleemloos te leven, want problemen horen bij het leven als as bij een sigaret, maar dat het interessant is om te streven naar betere problemen. Zo, dat boek hoef je niet meer lezen. Weer een probleem opgelost. Ook belangrijk: ga problemen niet uit de weg, maar los ze op. Daar wordt je gelukkig van, volgens Mark Manson, maar hij is dan ook de schrijver van dit aardige boek.
Het is een prachige dag en De Vrijheid is een prachtige naam voor een schip, want boot mag je eigenlijk niet zeggen. Je kan er niet vanaf, maar je kunt wel overal heen. Overal heen waar water van een tenminste diepte is. Door de naam voel ik me de hele dag vrijer dan op een gewone vrijdag, wat ook komt omdat ik normaal gesproken op vrijdag moet werken, nog ruim een jaar, wat ook niet erg is.
Het is een prachtige dag en de kinderen genieten van elkaar en spelen aan boord en overboord in het water alsof het water en het geluk op deze dag speciaal voor hen bij elkaar gebracht is en wij als grote mensen genieten van de tocht omdat je op het water zo anders tegen de dingen aankijkt.
Het is een prachtige dag, maar het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en zonneschijn en op het eind van de tocht, wanneer we onze bestemming bereikt hebben, laat Piep haar fonkelnieuwe knalrode schoenen zien. Er zit een zwarte stookolievlek op die we er later thuis ook niet meer uit krijgen. Omdat zij er ook niets aan kan doen en om alle geluk van het water toch niet te verstoren bestellen we een nieuw paar, bijna hetzelfde, maar toch nog net iets mooier.
Ate Vegter, 12 mei 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 