1029 Knielen op een bed violen

Het is een prachtige dag geweest, maar de nacht is al gevallen. Lief is al naar bed en ik zit nog wat te bladeren op mijn telefoon. Hé, dat is grappig: vanwege moederdag krijg ik van de KPN vijf films cadeau: Monsieur Chocolat, PS I love you, Haar naam was Sarah, Jackie en Knielen op een bed violen. Er wordt precies uitgelegd hoe ik de cadeautjes kan bekijken en ik schakel over naar mijn TV-modus.

Daar is al een prachtige film aan de gang: La Grande Bellezza en ik blijf een half uur in grote schoonheid hangen voordat ik bij het menu ben en kies: voor jou, moederdag, Knielen op een bed violen. Ik heb het boek destijds met veel plezier van mijn schoonmoeder gelezen en het een paar jaar later gekocht op de rommelmarkt van de kerk van Monnickendam en nu is het dan tijd voor de film.

Het zijn mooie rollen van Barry Atsma en Noortje Herlaar, die als Hans en Margje een jong gezin hebben en een kwekerij en genieten van het leven zoals het is. Totdat Jozef Mieras, een prachtige rol van Marcel Hensema, in een zwart pak, ik draag zelf ook graag zwarte pakken, de kwekerij op komt wandelen en aan Hans vertelt dat hij niet gelukkig is, dat hij streeft naar kortstondig geluk en dat hij moet streven naar eeuwig geluk. Hij heeft een hele koffer vol boeken bij zich en Hans gaat de boeken, die hij voor Margje verstopt op de kwekerij, lezen en raakt zo steeds meer in de ban van het zwartste Calvinisme ooit. De film is gemaakt naar het boek van rasverteller Jan Siebelink die het verhaal van zijn vader met grote aarzeling optekent omdat het verhaal zo particulier is en zo ingrijpend was voor hun gezinsleven en hun omgeving. Ik heb genoten van het boek. Niet omdat mijn jeugd er ook maar in de verste verte op lijkt (wel dus), maar omdat er toch veel bekende klokjes klingelen en het veel weemoed en woede oproept.

Nu ik naar de film kijk overheerst steeds meer de woede, en ik kan er steeds lastiger naar kijken en op het moment dat Hans in een vlucht spreeuwen die cinematografisch knap rond de steeds fellere zon cirkelen de stem van God hoort en op zijn knieën valt op een bed violen is het genoeg. Ik zet de TV uit en ga naar bed.

De volgende dag ligt de krant op de mat en het Volkskrant Magazine heeft een toepasselijk advies voor mij voor deze dag: Don’t look back in anger. Heerlijk, wannneer alles in de wereld zo mooi op elkaar afgestemd is.

Ate Vegter, 12 mei 2018
www.atevegter.wordpress.com