Nu ik dan eindelijk bejaard geworden ben – ja, sommige dingen duren echt zo eindeloos lang – zal ik mij wat meer gaan toeleggen op het klagen en andere gedragingen die voorbehouden zijn aan de oudere mens, zoals langdradigheid, bitterheid, vergeetachtigheid, traagheid en in de war zijn. Ik mag het zeggen want ik ben nu zelf oud. Bij mij staat het allemaal nog in de kinderschoenen, maar ook als senior moet je ergens beginnen.
De digitale wereld is daarbij een goed uitgangspunt. Het is niet te geloven hoe ze (ze krijgt altijd de hoofdrol in klaagverhalen) die dicht weten te timmeren voor opa’s en oma’s. Ja, ik weet het, ik ben nog lang geen opa, laat staan oma, maar ik heb het dan voor het gemak over mijn leeftijdgenoten, dan snappen die het ook. Nu moet je er verder niet steeds doorheen zitten te tetteren, want dat leidt verschrikkelijk af en het kost mij steeds meer moeite om mij te concentreren, dat begrijp je hoop ik, ook al ben je nog jong, ja?
Goed, dan gaan we nu hopelijk ongestoord verder. Gisteren heb ik een nieuwe ov-chipkaart aangevraagd. Dat moet elke vijf jaar en kost zeven euro vijftig, die je dan gewoon kwijt bent en waar je geen meter voor reist, maar dat terzijde. Mijn oude ov-chipkaart verloopt in juni, ik heb dat heus wel in de gaten, en daarom moet ik een nieuwe aanvragen ook al reis ik hoogst zelden en zeer tegen mijn zin met het openbaar vervoer. Dat vragen ze dan ook als eerste, waarom enzovoort, dus ik geef dat keurig aan waarop ik een formulier moet invullen waarmee ik mijn saldo kan terugvragen. Dat wil ik niet, ik wil een nieuwe, maar het moet.
Alles ingevuld en ik denk mooi geregeld. Krijg ik de mededeling dat ik nu per mail een formulier krijg wat ik moet invullen en printen en met de oude kaart zelve in een envelop moet opsturen. Met een postzegel. Dat ligt nu allemaal klaar, maar daarmee heb ik nog geen nieuwe. Opnieuw de aanvraag gestart, begint-ie weer hetzelfde verhaal. Nu heb ik alles ontkend. Je moet gewoon liegen om ergens te komen. Dat gaat een stuk beter. Maar omdat ik een anonieme kaart in de winkel moet kopen heb ik nu een persoonlijke kaart aangevraagd met een goed gelijkende pasfoto.
Nu zijn bij mij alleen heel oude pasfoto’s goed gelijkend, omdat ik er tegenwoordig voortdurend anders uitzie door die nieuwe hippe ongeschoren baardentrend, maar daar hebben zij allemaal volstrekt geen benul van. Dus ik scan een foto uit het jaar nul en iedereen is tevreden. Nu kan ik onmiddellijk reizen, nadat ik de kaart heb ontvangen. Voel je hoe hier de elementaire betekenis van het woord onmiddellijk om zeep geholpen wordt? Onmiddellijk betekent zonder middel, druiloor! En ik mag alleen met die suffe kaart reizen, waarvoor zit ik hier anders anderhalf uur achter de computer, ja? Het is niet anders. Het leven is mooi, ik werk gelukkig nog gewoon door en alles zal bij het oude blijven tot er iets verandert. Fijne dag nog, geniet ervan.
Ate Vegter, 25 mei 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 