Kinderen opvoeden is geen sinecure, zei mijn goede vader altijd en hij kon het weten want hij had er zeven en dat waren niet de gemakkelijkste exemplaren. Nou ja, laat ik voor mezelf spreken, ik was nog al een lastig typje om in het gareel te houden. Sterker nog, als ik het gareel zag werd ik al balsturig. Eigenlijk is dat nooit helemaal overgegaan. Ik krijg nog de kriebels wanneer mensen mij gaan vertellen wat ik moet doen. Ik zie wel dat anderen dat ook hebben, maar die polijsten dat toch wat meer. Ik heb in mijn loopbaan, eerst opgeleid in het onderwijs en daarna doe maar wat en nu als teammanager ook vaak gehoord dat je altijd het goede voorbeeld moet geven, zeker als er kinderen bij zijn en helemaal als papa.
Je begrijpt wel dat ik er een bloedhekel aan heb om het goede voorbeeld te geven. Dat wil zeggen, ik heb er geen hekel aan om het goede te doen maar wel om iets anders te doen omdat er kinderen bij zijn. Wat leer je die kinderen dan, ja het goede voorbeeld en een hoop schijnheiligheid. Ik ben van mezelf echt al schijnheilig genoeg, hoor. Toen ik op de pedagogische academie zat, kregen wij verkeersles. Dat was nog wel te doen maar het werd gegeven door een politieagent met een hart voor kinderen. En die vertelde elke keer weer dat je niet door rood mocht lopen (hallo!), maar zeker niet als er kinderen stonden te wachten, want dan liep je het risico dat zo’n arm kind ook ging oversteken met alle gevolgen van dien. Hoeveel inzicht breng je zo’n schaap dan bij? Goed uitkijken en goed timen, dát moet je ze leren in de grote stad.
Piep zit op pianoles. Nu nadert het seizoen zijn einde en wil ze eigenlijk stoppen, terwijl ze steeds aardiger begint te spelen. Ze hoeft mijn dromen niet te vervullen en mag van ons wel stoppen, maar nu na twee jaar begint het steeds leuker te worden en het is zonde om het te laten liggen en muziek is heel goed voor de sociaal-emotionele ontwikkeling bla bla bla. Ik geef zelf natuurlijk het goede voorbeeld en speel ook elke dag minstens een kwartier en mijn lange neus is dan zeer behulpzaam bij het omslaan.
Nu heeft Tina ons geholpen. Piep wil namelijk heel graag een abonnement. Ze leest nu losse nummers. Wij hebben bedacht dat als Piep volgend jaar op pianoles blijft ze een abonnement op de Tina krijgt. Als een blad aan de boom: Dan blijf ik op pianoles. Of we daarmee alle opvoedboeken aan de straat kunnen zetten weet ik niet, maar het werkt. Voorlopig. Misschien.
Ate Vegter, 9 juni 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 