Het was al lang geleden dat Marcel een heuptasje gedragen had en ook nu was hij er nog steeds niet gek op, maar voor de vakantie leek het hem wel handig en had hij een tasje uitgezocht bij bol.com. Toen hij het uitpakte wist hij onmiddellijk twee dingen: het was een mooi tasje en het was te klein. Hij pakte het zo goed mogelijk weer in, schreef er een briefje bij voor meneer Bol en stuurde het direct weer terug. Dat ging allemaal heel gemakkelijk en zonder portokosten. Hij hoefde alleen maar even naar de brievenbus te fietsen, want daar paste het in.
Op de weg terug naar huis kwam hij op het idee. Hij zette zich achter zijn computer ging opnieuw naar bol.com. Hij wist helemaal niet of ze daar bh’s verkochten maar daar kwam hij snel genoeg achter. Hij typte push up bh 75B. Onmiddellijk sprongen er twee prachtige zwarte bh’s in beeld, waarvan hij de mooiste bestelde. Hij had niet heel veel verstand van bh’s, maar dacht dat een push up model toch het meest geschikt zou zijn voor zijn plannetje. Hij klikte op in winkelwagentje en rondde de bestelling af.
De volgende dag werd de bh bezorgd. Hij pakte hem zo zorgvuldig mogelijk uit en hield hem even voor zich, maar liep er niet mee naar de spiegel. Dat was niet waar het om ging. Nu bekeek hij het materiaal wat zorgvuldiger en het bleek dat hij inderdaad terecht voor een push up gekozen had. Er zat een mooie soort extra vulling in die het door de dames zo gewenste fraaie effect zou moeten veroorzaken, half los van de eigenlijke bh. Precies goed en geschikt voor zijn doel.
Hij tikte een kort briefje en ondertekende dat met zijn naam en zijn e-mailadres. Hij drukte het af en knipte het zo klein mogelijk uit. Het zag er heel schattig uit, ook al was het gewoon wit papier. Misschien had hij toch beter een witte bh kunnen bestellen, maar daar was het nu te laat voor. Hij legde het briefje zorgvuldig tussen bh-cup en vulling. Er bleef een klein randje zichtbaar. Precies goed. Hij pakte alles weer in en volgde de inmiddels bekende retourprocedure. Nu moest hij wel naar de boodschappenwinkel, want dit pakje paste niet door de brievenbus.
Daarna was het een kwestie van hopen en wachten. Hopen dat het niet door de medewerkers van bol.com, maar wel door de nieuwe eigenaresse van deze mooie bh gevonden zou worden. En dan nog wachten op haar reactie. Het kon eigenlijk niet missen, want vond zij het geen leuk idee, dan zou ze niet reageren en reageerde ze wel, dan betekende dat waarschijnlijk dat ze zijn werkwijze had weten te waarderen en in ieder geval niet dacht dat hij helemaal gestoord was, wat voor zover hij daar kijk op had volgens hem ook niet zo was, maar wat hij zich wel kon voorstellen dat mensen dat zouden denken, wanneer ze zijn modus operandi zouden kennen. Hij maakte zich er maar geen zorgen over.
Een paar dagen later kwam er een e-mail. Dat was veel sneller dat hij had verwacht. Hij was nog helemaal in het wachten en nog niet voorbereid op de volgende stap. Het was een leuk mailtje: Hoi Marcel, Ik heb je briefje gevonden. Wat leuke manier om met mij in contact te komen. Ze vertelde nog een klein beetje over zichzelf en sloot af met lieve groetjes. Hij moest er even van bijkomen, maar mailde haar wel direct terug. Een paar dagen later zaten ze samen op het terras van zijn kleine café aan de binnenhaven. Ze zag er heel anders uit dan hij zich had voorgesteld, nog veel leuker eigenlijk, maar het belangrijkste was dat ze hem aankeek op een manier waar hij heel rustig van werd. Dat hij dat niet van te voren bedacht had, daar schrok hij wel van, maar gelukkig pakte het nu goed uit.
Niet lang daarna trouwden ze. Ze kregen twee kinderen, die in liefde en humor opgroeiden maar die er op den duur wel een beetje genoeg van kregen om steeds maar weer ditzelfde idiote verhaal te moeten aanhoren.
Ate Vegter, 30 juli 2018
http://www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 