Het is vrijdagavond en tijd voor een uitje. We gaan naar de Dansmakers, een modernedans-gezelschap dat voorstellingen geeft in Amsterdam Noord, vlak naast de Foodmarket en de Kromhouthal. Dit betekent dat je er gemakkelijk kunt parkeren en dat het via de pont heel goed bereikbaar is met openbaar vervoer, een unieke combinatie in het moderne Amsterdam
Het is een bont gezelschap waar we ons in mengen en dan heb ik het alleen nog maar over het publiek. Mooie meisjes en slanke jongens met uiterst hippe kapsels. Er zit ook een groepje actieve bejaarden gezellig thee te drinken en dat zijn wij dan zelf. Zo erg is het al inmiddels, de tijd schuift aan je voorbij alsof het niets is. Je wordt ouder papa, geeft het maar toe, je wilt er alles aan doen, maar je bent te moe, je wordt ouder papa, zoals Peter Koelewijn al zong op zijn dertigste en wij halen gemakkelijk het dubbele, maar dat terzijde.
Ik lees wat tekst over de voorstelling: Emotional Porn: Exhibition of the Self. How much of what we share is real? Goeie vraag. Ik begrijp niet waarom dat allemaal in het Engels moet, we worden ook welkom geheten in het Engels, maar het is vast een internationaal gezelschap, want dans spreekt de taal van de wereld. De voorstelling gaat volgens het boekje over een visuele, sensorische en emotionele reis van zestig minuten. Het (sic) onderzoekt ons obsessief gedrag om hedendaagse technologie te gebruiken als middel tot self-exposure. Ik heb geen idee waar dat over gaat, maar je kunt je er van alles bij voorstellen en dat hebben zij ook gedaan.
Het is een mooie en heftige voorstelling, met prachtige beelden en opzwepende muziek, die wel iets te hard staat. De comfortabele theaterstoelen zijn achter ons opgestapeld en in plaats daarvan zitten we op een Spartaanse biertafelbankje, dat onder ons gewicht bijna instort, maar het idee is dat we daardoor meer betrokken zijn bij de voorstelling en dat er minder afstand is tussen het publiek en de dansers die af en toe ook tussen ons door lopen.
Na afloop meen ik aan de gezichten te zien dat de dansers er heel hard aan gewerkt hebben en zelf ook erg genoten hebben. Tot mijn verrassing komen ze ook aan ons bejaardentafeltje vragen hoe wij het vonden, wat tot een leuk gesprekje leidt. Een mooie avond en dan moet het weekend nog beginnen.
Ate Vegter, 9 september 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 