Het is woensdagmorgen, kwart over vijf. Ik sta op. Meestal sta ik pas om zes uur op, maar ik ben wakker en dan slaap ik toch niet meer. Ik ga naar beneden, zet koffie, geef Tommy, Micky en Stevie te eten en ga achter de iMac zitten. Ik schrijf een stukje over Hoe God verdween uit Jorwerd van Geert Mak. Prachtig boek, verschrikkelijk verhaal.
Dan ben ik klaar. Het is kwart voor zeven. Ik lees de krant en verschoon het konijnenhok en zet voor de tweede keer koffie. Het is half acht. Lief en Piep zijn nu ook op. We ontbijten en dan gaat Lief naar haar werk en breng ik Piep naar school. Het is half negen. De dag ligt open als een brake akker.
Straks ga ik boodschappen doen met mijn schoonmoeder en dan nog even langs meneer De Jong voor een snoerschakelaartje en lijmstiften. Dan nog wat lezen, nog even naar Smile in Volendam en dan haal ik Piep weer van school en dan gaan we naar de Nimo want dat heb ik haar beloofd. Ze mag de boekenbonnen besteden die ze voor haar verjaardag heeft gekregen en of ik dan van mijn boekenbonnen ook iets wil kopen. Dat wil ik wel want ik heb mijn oog laten vallen op de nieuwe biografie van Remco Campert.
Dan is de dag voorbij en komt Lief weer thuis van haar werk. Ik ga koken, we gaan eten en dan begint het avondprogramma. Zo’n vrije dag heb ik elke woensdag en dat is prima.
Straks wordt dat allemaal anders. Dit is de eerste vrije woensdag van het laatste jaar dat ik werk. Op 21 september 2019 ga ik met pensioen. Ik vermijd bewust te zeggen moet of mag ik met pensioen, want dat weet ik eigenlijk niet. Wel dat het dan elke dag woensdag is. Ik moet mij daar misschien wat op gaan voorbereiden. Ik heb drie dingen bedacht. Ik blijf elke dag een stukje schrijven. Ik wil daarnaast ook betaald schrijven. Heb je een opdracht, ik doe het graag. En ten derde, wat eigenlijk ten eerste zou moeten zijn, ga ik ook een boek schrijven. Ik heb nog geen idee, maar als ik daar op wacht wordt het nooit wat.
Nog een jaar – of minder? Vandaag lees ik in de krant dat ze de AOW-leeftijd minder snel willen verhogen. Betekent dat dat ik sneller met pensioen ga? Ik weet het niet. Per wanneer gaat die vertraging, die voor mij een versnelling is, dan in? Ze praten nu alleen nog maar, maar soms valt er een besluit. Misschien lig ik er per 21 mei al uit. Dat is mijn verjaardag. 66. Nu ja. Ik zie wel. Voorbereiding is toch niet mij sterkste kant. Wel heb ik een duidelijke behoefte aan vrijheid en structuur. Maak daar maar chocola van. Waar is die goeie ouwe tijd gebleven, toen ik op 65-jarige leeftijd met pensioen ging? Voorbij. Net als alles. We zijn als gras. Dat kan ik nog wel even maaien. Fijne dag. Of worstel jij ook met dit soort vragen?
Ate Vegter, 27 september 2018
www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 
Dan kan ik de ontwikkelingen bij jou mooi volgen. Ik loop drie jaartjes achter. Over drie maanden ga ik ook alvast één dag minder werken. Inderdaad, de woensdag. 😊
LikeGeliked door 2 people
Dat is leuk!
LikeLike
Je hebt het mooi beschreven Ate, dat wat er nu is, dat wat eerder of later komt en dat wat je wilt gaan doen. Dit stukje krijgt vast een vervolg, ik kijk ernaar uit!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja ik ben er wel mee bezig. Dat is wel prettig. Ook fijn om er over te schrijven. Dank je
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben al een klein jaartje met pensioen en bij mij is het echt niet elke dag woensdag. Ik heb het drukker dan ooit, ik doe alles alleen een beetje meer op mijn gemak. Kopje thee, krantje erbij en mijn dag begint gewoon wat later dan voorheen. Vrijheid! Heerlijk.
Wel heb ik gezorgd voor de nodige structuur; ik sta nog steeds min of meer op mijn gewone tijd op, het schrijfuren ingepland, pas een dag in de week op mijn kleindochter en heb wat vrijwilligerswerk voor de broodnodige externe contacten. Dat vrijwilligerswerk vergt wat zelfonderzoek; niet alles is geschikt voor iedereen. Zo moet je mij geen koffie laten schenken in een bejaardenhuis of dieren laten verzorgen in een dierenasiel, maar met behulp van de vrijwilligersbank in mijn regio heb ik het Schooltje van Dik Trom gevonden waar ik mensen vertel over de geschiedenis van het Schooltje, Dik Trom en diens schrijver C. Joh. Kieviet. Erg leuk. Verder ben ik voorzitter geworden bij de Vereniging van Eigenaren van het appartementencomplex waar ik woon. Ook organiseer ik een keer per maand/twee maanden museumbezoeken voor een groepje gezonde 65plussers. Voldoende om te genieten van mijn vrijheid en toch voldoende structuur te hebben om niet te vervallen in gepieker over wat ik nou toch moet doen met al die tijd.
In feite heb ik de dagindeling van mijn inmiddels overleden Lief overgenomen. Hij was al eerder gepensioneerd en deed het op deze manier. Hij reed voor de voedselbank en schreef niet, maar onderzocht zijn voorgeschiedenis en bouwde een website voor zijn (in de vorige eeuw tamelijk beroemde) vader. Wij zouden – als ik ook eenmaal zo ver was – samen veel op reis gaan. Dat is er helaas niet van gekomen, maar zijn dagindeling heb ik nog steeds.
Lang verhaal kort (nou ja, bij wijze van spreken dan, want mijn reactie is toch wel een tikkie aan de lange kant): het komt wel goed.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi! Vrijheid en structuur! En wie was die beroemde schoonvader?
LikeLike
Albert van Dalsum
LikeLike