1245 Nieuwe stoelen

We hebben nieuwe stoelen op het werk. Dat is al de tweede keer in de 18 jaar dat ik er nu werk. De vorige keer, in 2010 of elf ging het wel even anders. Toen veranderde de hele inrichting van het gebouw, omdat we gingen flexwerken. Het aantal bureaus per medewerker daalde van 1,2 naar 0,8, je was je eigen plek kwijt en ook eigen kamers werden gesloopt. Er kwamen zogenaamde aanlandplekken en stilteplekken en er werd met zitzakken en gezellige zitjes gestrooid. Niemand heeft daarna z’n draai nog kunnen vinden en je wist ook niet meer waar iemand zat, want ja, flexwerken.

Maar de stoelen mochten we uitkiezen. Bij de receptie stonden er vijf of zes en die mocht je uitproberen en de populairste stoel zou het worden. Daar heb ik dus met veel plezier acht jaar op gezeten en nu is hij weg. Drie enorme vrachtwagens kwamen in de afgelopen dagen de nieuwe stoelen brengen en de oude ophalen.

Zo’n nieuwe stoel is wel even wennen. Ten eerste moet je hem instellen. Onder de zitting zit een 10-klaps foldertje verstopt waarop alles in drie talen staat uitgelegd. En dan zit je eindelijk. Ondertussen hoor je al collega’s klagen hoe vreselijk de nieuwe stoelen zitten, maar je laat je niet afleiden of beïnvloeden. Hm, hij zit niet echt veel beter, veel te zacht. Het schijnt ook dat-ie maar een derde kost van de vorige stoel en zo komt de verhalenmachine op gang.

Zo’n nieuwe stoel is altijd even wennen. Dat merk je ook als je auto een dag naar de garage moet. Dan moet je wennen aan de leenauto die je meekrijgt, maar tot mijn steeds weer niet geringe verbazing moet je een dag later ook weer wennen aan je eigen auto. Zo snel past het lichaam zich aan aan nieuwe omstandigheden. Nu maar hopen dat dat ook voor kantoorstoelen geldt.

Overigens is een beetje afwisseling heel goed voor het lichaam. Het is goed om af en toe de instellingen van je stoel, of van het leven, ietsje te veranderen. Niet te veel, maar net wel een beetje. Zoals het ook goed is om een zonnebril op te zetten, maar hem dan ook af en toe af te doen. Dat is heel goed voor de ogen. Kun je ook thuis toepassen. Het lijf houdt van routine met daarin kleine veranderingen om alert te blijven.

Weet ik allemaal van Pieter Vroon, waar ik in de jaren zeventig in Leiden aan de Hooigracht psychologie van kreeg. In de werkcolleges vertelde hij dat hij zo snel gepromoveerd was omdat hij net zo hard werkte als toen hij nog boekhouder was. Hij kon goed vertellen en had altijd prachtige verhalen die hij ook in verschillende boekjes opschreef, zoals Weg met de Psychologie (Ambo, 1976). Als je dat leest, val je echt van je stoel van verbazing. Mooie vent, treurig geëindigd.

Ate Vegter, 30 november 2018

www.atevegter.wordpress.com/45