1274 Booskapje en de Grote Boze Wolf

Er was eens een jongen die woonde met zijn moeder aan de rand van het bos en die jongen heette Booskapje. Op zekere dag vroeg zijn moeder of hij koekjes wilde brengen naar zijn oma, die aan de andere kant van het bos woonde.
‘Is goed,’ zei Booskapje, ‘kom maar met die koekjes.’
‘Maar niet door het bos lopen, hè, want daar woont de Grote Boze Wolf.’
‘Ja ma, is goed. Schiet nou maar op.’
Zijn moeder pakte snel de koekjes in een mandje, gaf het aan Booskapje en Booskapje ging op weg. Hij liep direct het bos in en z’n moeder keek hem hoofdschuddend na.

Even later kwam Booskapje de Grote Boze Wolf tegen, die tegen hem begon te lispelen over wat-ie ging doen en dat z’n koekjes zo lekker roken en allemaal dat soort onzin en Booskapje sloeg hem op z’n bek en er vielen drie tanden op de grond en de Grote Boze Wolf viel zelf ook op de grond en hij bleef versuft liggen. Booskapje tok zijn rode cape recht en liep door, naar z’n oma. Toen hij daar aangekomen was, zette hij de mand met koekjes voor deur en riep:
‘Oma! Je koekjes! Ik ben weg! De mazzel!’ En hij liep weer naar huis, via een andere weg, want hij had geen zin meer in de wolf.

‘Wat ben je snel terug!’ zei z’n moeder, toen hij de kamer binnenkwam.
‘Ja, ik heb die wolf een knal voor z’n kop gegeven en dan schiet het hele verhaal wel op natuurlijk.’
‘Ja maar jongen, je kan toch niet iedereen zomaar voor z’n hoofd slaan.’
‘De wolf is niet iedereen ma en hij heeft een kop, geen hoofd.’
Zijn moeder zuchtte diep:
‘Ga dan tenminste even bij de jager langs, anders weet hij ook niet wat er gebeurd is en gaat-ie misschien voor niks naar oma.’
‘Hm, daar zit wat in,’ bromde de jongen en hij liep naar buiten en ging op weg naar de jager.

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg de jager toen Booskapje binnenkwam, want hij zag onmiddellijk dat er wat aan de hand was.
‘Ik heb de Grote Boze Wolf een dreun verkocht en nou moest ik met jou praten van m’n moeder.’
‘Dat is heel verstandig, jongen. Je kunt er niet zomaar op los timmeren. Je bent Jozef niet.’ Hij lachte hard en kakelend.
‘Nee, dat begrijp ik ook wel, maar ik word heel snel boos sinds ik hier in behandeling ben.’
De jager keek nu scherp op: ‘En waarom ben je in behandeling, jongeman?’
‘Dat is sinds de Leeuw in het bos is. Dat weet ik ook wel.’
‘En wat doet de Leeuw, als je met de behandeling stopt?’
‘Dan vreet-ie me op, makkelijk zat.’
‘Precies. Dus?’
‘Doe nog maar een behandeling.’
‘Dat dacht ik al,’ zei de jager en hij behandelde de jongen tegen de Leeuw en gaf hem ook nog een wijze raad: ‘Misschien moet je het tegen de wolf zeggen, dat je nogal snel boos bent de laatste tijd en dat ie op z’n tellen moet passen.’
‘Dat is goed, zei Booskapje, ‘Ik zal het zeggen. Bedankt. De mazzel.’ En hij ging naar huis.

Een week later vroeg zijn moeder hem opnieuw koekjes te brengen naar z’n oma en Booskapje ging grimmig als altijd op pad, maar hij had niet vergeten wat de jager hem gezegd had en toen de Grote Boze Wolf eraan kwam zei hij:
‘Kijk jij maar een beetje uit, want ik heb zwaar de pest in en ik sla je zo voor je bek.’
En hij vertelde het hele verhaal en de Grote Boze Wolf ging er bij zitten en Booskapje ook en toen vertelde de Grote Boze Wolf ook zíjn verhaal, waarbij hij ontzettend sliste, omdat hij drie tanden miste: ‘Ik kan die Leeuw wel aardig hebben, maar alleen als ik altijd heel boos blijf. Daarom noemende de mensen mij ook altijd de Grote Boze Wolf. Dat vind ik niet leuk, maar ik trek mij er niks van aan, want de mensen begrijpen mij toch niet.’
Booskapje keek hem aan en moest toen ontzettend huilen.
‘Ik zou je wel een knuffel willen geven,’ zei de Grote Boze Wolf toen, ‘maar ik ben wel de Grote Boze Wolf…’
‘Dat geeft niks,’ zei Booskapje, ‘ik heb wel eens vaker een wolf geknuffeld,’ en hij dacht terug aan vroeger toen hij bij de wolven was opgegroeid. En de Grote Boze Wolf en Booskapje gaven elkaar een dikke knuffel en toen zei Booskapje:
‘Ik heb honger. Wil je ook een koekje?’
‘En je oma dan?’ vroeg de wolf.
‘Ach, die redt zich wel.’ zei Booskapje en ze smikkelden nog lang en gelukkig.

Ate Vegter, 29 december 2018

In voorbereiding: Woestwitje en Toornroosje

De rommelmarkt van Monnickendam:
www.atevegter.wordpress.com/74