1289 Boeken op reis

Het begint als de dag nog maar net begonnen is. Ik klap mijn laptop dicht en daar knipoogt mijn telefoon. Emiel. (tussen haakjes blijkt dat ik bij het koffiezetten de filter vergeten ben en de koffie zo in de houder heb gedaan. Je hebt geen idee, wat een troep dat geeft, maar ik wel. Ik moet ook al de champagneglazen met de hand afwassen, omdat er laatst in de vaatwasser één brak. Dat je niet denkt dat het hier allemaal van een leien dakje gaat) Emiel: ‘Kan ik zo een doosje boeken voor je bieb afleveren?’ Ik: ‘Ja, gezellig!’ Emiel: ‘Kom ik er zo aan! Eerst nog 1288 lezen.’ Kijk dat zijn de ware fans! Stukje lezen gaat voor alles.

Het is een hele grote doos en hij is een hele tijd niet open geweest. Emiel is net zo verrast door wat er in zit als ik en wil gelijk weer beginnen te lezen, maar dat gaat mooi nie door nie. Het verzameld werk van Kafka, Servantes, het dagboek van Anne Frank, die mag gelijk de kast in, Kees van Kooten en de Bie, Lolita van Nabokov en Natte Sneeuw van Stig Dagerman. Die ken ik niet maar wordt door Emiel zeer aanbevolen.

We drinken koffie en daarna haal ik twee filiaaldozen van de zolder want anders gaat het niet. Ik verruim de openingstijden en verlaag de prijzen, doe wat extra reclame en publiciteit en dan moet het maar lukken. Voorlopig even geen boeken brengen, mensen. Het is niet de weggeefwinkel, maar een serieuze privibliotheek.

Het toeval wil dat ‘s middags de weggeefwinkel in Edam open is en dan gaan we altijd even kijken. De mensen kennen mij als de man van de boeken maar nu moet ik toch echt even bij de herenkleding kijken, want er is heel veel. En inderdaad, ik vind een lekkere jas die ik direct aantrek, waarbij mijn spelletje is of ze bij de controle aan de uitgang doorhebben dat ik een jas van hun aanheb. Alles is gratis voor een gift, maar je mag niet ongelimiteerd meenemen, dat is het idee, maar zover komt het niet want de jas komt bij Lief al niet door de douane en ik hang hem gehoorzaam terug.

Dan maar gewoon boeken: Toon Hermans, Johan Cruijff, Frankrijk op reis, Teun van de Keuken voor Lief en Ongeneeslijk Optimistisch van Karel Glastra van Loon, de columns die hij schreef over zijn hersentumor tot aan zijn dood in 2005. Ik wist niet eens dat hij dood was. Vergeten. Ik begin er gelijk in, maar kan toch ook Lolita niet laten liggen en waarom is die Dagerman dan zo goed en zo lees ik weer eens vier boeken tegelijk, want knipperende Campert heb ik ook nog niet uit. Het leven is vurrukkulluk, toch?!

Ate Vegter, 13 januari 2019

de wijnroute, Monnickendam:
www.atevegter.wordpress.com/89