Het is donderdag eind van de middag en het regent. Mijn sporttas staat klaar, maar ik wacht op een droog stukje. Daar is het. Ik pak mijn tas en spring op de fiets. Steeg, Zuideinde, Haven, Fitstudio Waterland. Het licht brandt helder in de donker wordende middag. Er is niemand. De zaal is leeg. Rick zit achter de balie te bellen. Ik vind het heerlijk dat er niemand is. Trainen in alle rust en stilte. Ik bedoel trainen op mijn lievelingsmuziek, die Rick inmiddels heeft opgezet. Ik ga naar de kleedkamer en kleed mij om. Terug de zaal in is er nog steeds niemand. Het voelt een beetje spooky maar de klanken van 60 Rock Anthems verwelkomen mij en ik onderwerp mij aan de eerste pijniging.
60 Rock Anthems is een speellijst op Spotify die Rick speciaal voor mij bedacht heeft. Eerst draaide hij altijd The Rolling Stones wanneer ik er alleen was, maar sinds een tijdje draait hij deze verzameling oude krakers uit de jaren zestig en nooit op shuffle zodat het altijd hetzelfde liedje is. Het begint met Jimi Hendrix’ All along the watchtower, dan The Wo met My Generation, (I can’t get no) Satisfaction van The Rolling Stones, Hello, I love you van The Doors en dan de klapper van de week Whole lotta love van Led Zeppelin. Jongensmuziek noemt Lief het en dat klopt als een bus. Ik ben onmiddellijk weer vijftien, zestien, plaatjes draaiend op mijn jongenskamer aan de achterkant van de zolderverdieping op de Schiebroeksesingel in Rotterdam, waar heigeluiden op de achtergrond de nieuwe tijd in elkaar zetten. Paarse muur, geelgroene sprei en een driehoekige wekker naast het duurste wat ik ooit had gekocht, een stereo-installatie van 1600 gulden. Het is 1970 en muziek is alles. Dan Hey Jude van The Beatles, White Room van Cream, You really got me van The Kinks, dat nummer hoor je anders ook nooit meer en Surfin’ USA van The Beach Boys. Ik ben klaar en hoor op weg naar de kleedkamer nog net Roy Orbinson inzetten met Pretty Woman.
En opeens moet ik aan mijn moeder denken, die niet alleen zolang als ik mij kan herinneren elke morgen naar de Ochtendgymnastiek luisterde, met de kenmerkende stem van Ab Goubitz: ‘Goedemorgen dames, staat u allen klaar’, met aan de vleugel Arie Snoek, het melodietje speelt nog in mijn hoofd, maar ook daarvoor, voor zij uit bed stapte, met de benen omhoog lag te fietsen om fit te blijven. Het heeft haar wel geholpen. Ze is 92 jaar geworden voordat ze was uitgefietst.
Ate Vegter, 18 januari 2019
De grote grijze wolf:
www.atevegter.wordpress.com/94
ate vegter 