1323 Verhalen vertellen

Het is de eerste dag dat we weer bij elkaar zijn na ons bezoekje aan de EU in Brussel en het voelt een beetje als een reünie. Het hoogtepunt is voorbij zoals Martin zegt, en nu moeten we alleen nog verhalen vertellen en foto’s uitwisselen, weet-je-nogs delen en teren op wat er was om vervolgens de blik op te slaan naar een volgende stimulerende ervaring waar we over kunnen napraten. Zo lijkt het.

De werkelijkheid is anders. We zijn bij elkaar en de Leergang EU Ambassadeur is nog maar net begonnen. En het wordt nog steeds leuker. Dat hoop ik tenminste wel, anders heb ik die hoofdletters voor niks gebruikt. Vandaag doen we story telling. Ik begrijp nooit zo goed waarom je dat in het Engels moet zeggen, ik heb er ook niks op tegen, maar het gaat gewoon over verhalen vertellen en dat mag je ook zeggen. Toch begrijp ik het subtiele verschil wel: Verhalen vertellen is van vroeger, van voor de tijd dat iedereen met z’n luie reet voor de televisie zat en story telling is echt hip en van nu en helemaal van de tijd dat iedereen actief op z’n telefoon zit. Dat dat allemaal hetzelfde is, dat alleen de middelen anders zijn en dat het er vroeger en nu en straks altijd om gaat dat we even contact maken, gewoon een praatje maken en dat een verhaal noemen wanneer het uit de hand loopt, dat begrijpt iedereen.

In de pauze kijk ik naar buiten. Het is prachtig weer, de eerste dag van het jaar met veel zon en de vliegstuigstrepen verdelen de hemel als was het landjepik boven het lelijkste gebouw van Amsterdam, als herauten van de lente die er nog niet is maar die er weldra en zeker aankomt. Dat is voelbaar aan alles. Het is nog geen rokjesdag, maar alle lichten staan op groen.

Binnen is de pauze afgelopen en gaan we verder met vertellen. We horen mooie verhalen, we overwinnen onze schroom, stappen over drempels, pakken de vloer en ik vertel het hartverscheurende verhaal van Lammetje. We luisteren naar de theorie over struggle, herhaling en verrijking, focus, energie, betekenis en richting, beleving, ethos, pathos, logos, ik bedoel maar, we zitten er niet voor niks. Zonder strijd geen verhaal. Neem een hoofdpersoon, geef hem een ambitie en een uitdaging, een uitweg en een oplossing en klaar is kees. In de film moeten er geloof ik door de held vijf problemen worden opgelost voordat de popcorn op is. Dat is het idee. Wat is je key message (sic) en welk inzicht leidt tot de oplossing en wat is het resultaat. Ga d’r maar aan staan. Oefenen, oefenen, oefenen, het is net als met pianospelen, wat vandaag helaas niet door kan gaan vanwege de Marie Kondo opruiming, maar dat is weer een ander verhaal.

Ate Vegter, 15 februari 2019

het verhaal van Lammetje:
www.atevegter.wordpress.com/717
www.atevegter.wordpress.com/325

De lelijke eend en de zeilkano:
www.atevegter.wordpress.com/123