1361 Vonk van vreugde

De eerste lentezondag rolt van de mat en nadat we ons lijf middels lichte kwelling en aangename conversatie hebben opgeladen bij de Fitstudio Waterland, waar ik graag enige promotie voor maak, bespreken we de invulling van de rest van de dag. De natuur valt als eerste af en zo komen we als vanzelf terecht bij de Bijenkorf, waar ik nog een mooie cadeaukaart van heb liggen, onlangs verdiend met een rol in het nieuwste spotje van de Amsterdamse Kredietbank, en die nog niet failliet is en waar we dus ontspannen en zonder urgentie kunnen winkelen.

‘Gaan we met de metro, bus of Volvo,’ vraag ik aan Lief, omdat ik weet dat de bus het handigst is , de metro leuk voor Piep en de V het leukst voor mij. ‘Met de auto,’ zegt Lief, ‘die tram naar Amstelveen is nog waardeloos.’ ‘Amstelveen?’ Ik moet even de bakens verzetten voor deze nieuwe gedachte, want ik was in de vaste veronderstelling dat we naar Amsterdam zouden gaan, maar stevige overtuigingen lopen wel vaker op de rotsen deze dagen.

Even later rijden we naar de parkeergarage en lopen we winkelcentrum Amstlvn in. Het is twee voor twaalf. De meute wacht. Dan schuift de glazen pui van de Bijenkorf open en kan het spel beginnen. Een jurkje en een shirt voor Piep later zwicht ik voor de druk om privilege member te worden. Het duurt eindeloos en ik krijg een whiskyglas cadeau.

We gaan naar Cool Cat en Zarah waar Piep een nieuwe outfit krijgt en we lunchen bij de Hema, wat gezellig aanvoelt, zeker door de gemoedelijke drukte die ontstaat vanwege een kapotte koffiemachine. Dan herinner ik mij opeens mijn bezoek aan de Hema in Purmerend, een week geleden, waar ik iets moois zag, waar ik blij van werd, maar wat ik niet gekocht heb. Ik spoed mij naar de schrijfwaren en daarna naar de kassa, met in mijn mandje een goudkleurige perforator, plakbandhouder en nietmachine. Ik word echt voor een paar euro gelukkig van kleine, onnodige, mooie spulletjes. We sluiten ons bezoek af met de aankoop van schoenen, wat altijd een goed idee is.

Thuisgekomen geef ik het oude setje aan Piep en zet alles zorgvuldig op het bureau in de werkkamer. Ik herinner mij nu de koperglans die we van Jens kregen op onze koperen bruiloft en dan zit ik een kwartier te poetsen op de oude inktpot, terwijl Piep haar eerste modeshow geeft, waar we heel blij van worden.

Ate Vegter, 25 maart 2019

De crematie van tante Fie:
www.atevegter.wordpress.com/161