1363 Achtentachtig toetsen

We wonnen jaren geleden een lot uit de Staatsloterij en toen kochten we een piano bij Kees de Baat. We hadden vroeger thuis ook een piano en er werd door Ria en Wobbe veel op gespeeld. Laatst hadden we het er nog over wie wel en niet pianoles had gehad, van mevrouw Menting. Ik wist die naam nog wel, al had ik nooit les van haar gehad omdat we inmiddels naar Rotterdam verhuisd waren.

Ik begon zelf pas met lessen toen ik twintig was. Ik droomde als kind al van grote concertzalen waar ik dan op het podium in mijn eentje achter de piano zat, maar die twee jaar les bleken daarvoor onvoldoende.

Een paar jaar geleden begon Piep met pianoles. Ze vindt het niet altijd leuk en ik vraag me wel eens af, mag ze het voor zichzelf of moet ze het voor mij en waarom mag ze niet stoppen, nou ja, ze mag wel stoppen, maar nu nog niet enzovoort, enzovoort.

Tot nu toe kon ik haar aardig bijbenen en voorspelen als iets net even te moeilijk was, maar ik kreeg daar de laatste tijd meer moeite mee en moest echt mijn best gaan doen. Toen heb ik het leukste besluit in jaren genomen en ben ik zelf weer gaan lessen – bij Anton natuurlijk.

Ik vind het heerlijk. Oefenen is niet altijd leuk, maar het is net zoals Piep zegt, als je een stuk niet kan spelen is het vreselijk en als je het wel kan is het fantastisch. Ik speel nu de Gnossiennes van Satie en dat is heerlijk om te doen al doet Lief nog wel eens de keukendeur dicht wanneer ik aan het spelen ben, maar dat is nieuwigheid.

Een van de liedjes die ik ook graag wil spelen is The Grand Piano van Golden Earring (van hun fabuleuze album On the Double uit 1969), maar daar is geen bladmuziek van, dus Anton leert het mij met de akkoorden en door het voor te spelen. Ik vind het nog altijd fascinerend dat die piano daar gewoon staat, met al die muziek erin en dat het zo’n worsteling is om die eruit te krijgen, maar ik heb nog genoeg liggen, ook uit de tijd dat Wobbe keihard op de piano ramde, zo hard dat mijn moeder bezorgd kwam kijken of het wel goed ging. Ja, dat stuk wil ik ook nog graag leren spelen. Het heet l’Orage, de storm, dus dan weet je het wel.

Ate Vegter, 27 maart 2019

met mijn moeder naar de kerk:

www.atevegter.wordpress.com/163