Ik trek een wit T-shirt aan. Wanneer ik het aan heb staat er plotseling tekst op: Los hijos de la Cubana Isaida Isac. Ik weet niet hoe dat komt. Het betekent zoiets als De kinderen van Cuba, maar wie die Isaida Isac is, geen idee.
We werken op de steiger. Er ligt een enorme boomstam die ik aan mootjes zaag, zodat alle plakken keurig in het water vallen en wegdrijven. We ruimen ook nog andere rommel op. Ik sta met een gebroken spiegel in mijn hand. Wanneer ik dood ben en er is iets hierna, dan zal ik alles in het werk stellen om thuis een spiegel te laten breken, als een teken, zeg maar, maar misschien is het er wel te heet om aan spiegels te denken en heb ik andere dingen aan mijn hoofd en niets is ook een optie. Je weet het niet. Ik sta met de gebroken spiegel in de hand. Hij mag weg. Op het moment dat ik hem in het water wil laten glijden, komt er een bootje aanvaren. Een gezin met drie kinderen en een vader met een zwarte baard. Ze leggen aan aan onze steiger. Nu kan ik niet verder met dumpen. Dan word ik wakker.
Ik weet niet waarom ik zulke dromen droom. Misschien is het mijn schuldgevoel dat zich een weg naar buiten baant. Laatst zag ik virtueel nog mister Vince met zijne dochteren de slootjes van hun plastic bevrijden en al eerder was ik digitaal even in Gent, waar ze een enorme plastic-opruiming houden en waar je niets meer het putje in mag vegen omdat volgens de Gentenaren daar de zee begint.
Ik vind dat een romantische gedachte, dat het riool, de afvoer, de put, waar al het water en het gespuis zijn bestemming vindt, naar de zee leidt, waar het wordt opgenomen in het grote zijn van wij zijn allen één, totdat het weer mag opstijgen tot de wolken, drijven over de velden, botsen tegen de bergen, waar het als sneeuw of regen als een zegen neerdaalt op de wintersporters (sneeuw) en de snorfietsers (regen).
Daar zou het mee te maken kunnen hebben. De verbinding tussen natuurkunde, biologie en aardrijkskunde en de open ruimte daartussen sprak mij vroeger op school al heel erg aan, maar je weet het nooit helemaal precies, waar je dromen vandaan komen. Het lijkt mij wel een goeie actie daar in Gent.
Ate Vegter, 10 april 2019
Veel sterren aan de hemel:
www.atevegter.wordpress.com/177
ate vegter 