Het stond weliswaar in de weer app aangegeven door een grappig sneeuwvlokje, maar je staat toch wel te kijken als je ’s morgens wakker wordt in een winterse witte wereld. We zitten wel in mei en in de caravan! Gelukkig krijg ik de kachel nu zonder mankeren aan en is het binnen lekker warm en buiten heel mooi. Maar het aardigste is toch het moment van verrassing in de vroege morgen.
De laatste sneeuw in onze verhalen valt in 1950 op 29 april op de geboortedag van mijn middelste zus, toen nog de jongste. Dat record is nu gebroken, zij het dat we nu wel in de Ardennen zijn.
Gisteren wilden we klimmen in een klimpark bij de Barrage de la Gileppe. Het klimpark is zoals alle klimparken in deze tijd van het jaar gesloten en het gaat ons te ver om illegaal over het hek te klimmen en dan zo verder te gaan.
Wel staat er een enorme uitkijktoren met een spannende glaslift aan de buitenkant van de toren. Bijna iedereen durft mee. Het is spannend en ook leuk om zo de lucht in te gaan onder zulke zekere omstandigheden, totdat ik boven aangekomen zie dat de andere lift in reparatie is. Ik verwerp alle doemgedachten.
Het uitzicht is prachtig. Ze hebben op het glas de horizon getekend, zodat je dat passend op elkaar kan leggen, wanneer je op het juiste punt staat. Ik ken dat nog van de Twin Towers in New York (zie Piep en Pap).
Het meer van Gileppe ligt voor ons en daarin de gebogen barrage. En hoewel de stuwdam in de jaren zeventig geheel vernieuwd en verhoogd is, zie ik hier mijn grootouders uit Marum met hun jongste zoon staan. Hun Fordje wachtend op de parkeerplaats. Ik zie ook de foto voor me waar ze met z’n drieën op staan. Eind jaren dertig. Dat Fordje wordt een paar jaar later in beslag genomen door de Duitsers. Die zoon, Oom Onne voor ons, overlijdt in 1942 in het Diaconessenziekenhuis in Groningen aan kanker, 16 jaar jong. Hij komt niet verder dan zijn jeugd, net als André van Biezen, Petri Westerkamp, Rouk Broersma en Klaas Zeldenrust, die allemaal door ziekte of een ongeluk op jonge leeftijd overlijden. Vandaag is het 4 mei en denk ik aan hen.
Ate Vegter, 4 mei 2019
De Rotterdammer:
www.atevegter.wordpress.com/201
ate vegter 
Mooi Ate – ben verbaasd dat je je al die namen nog weer herinnert, maar wel heel mooi dat je zo aan hen denkt / over hen schrijft. Chapeau!
LikeGeliked door 1 persoon
Het zijn er maar een paar. Met name bij het overlijden van Klaas Zeldenrust was ik erg betrokken omdat ik toen voorzitter van Eltheto/Militia Christi was. Ik heb toen samen met vader een advertentie opgesteld met als kop: In Jezus ontslapen
LikeLike