Pé en Er geven een feest: ze zijn 25 jaar getrouwd en Erwin wordt binnenkort 50. We hebben in de middag al drie mooie planten gekocht, twee voor het bruidspaar en een voor onszelf. We tutten ons helemaal op en met twee prachtige dames fiets ik naar de Bierderij, want daar is het feest.
Bij binnenkomst zie ik direct wat er fout is gegaan. We zijn de boeken vergeten en het bier. Er staat een grote witte Billy met de tekst Boekenkast van Pé en een enorme oude hutkoffer met de tekst Bierkist van Erwin. Dat was inderdaad de afspraak: Een gift voor de kankerbestrijding, ook in verband met het recentelijk overlijden van Neeltje en als je dan per se nog wat wilde geven, dan graag bier of een boek.
Wij lezen die uitnodigingen altijd maar half, als we ze al niet kwijtraken, maar ik heb hier nog een stapeltje af te handelen, waar ik het wel tussen zal vinden, wanneer ik er aan toe kom, maar dat terzijde.
Nou ja, iedereen is er, ma is er, waarmee ik altijd op woensdag boodschappen doe, Ruth en Kees zijn er, waar Piep altijd het liefste wil blijven slapen, Jan is er waarmee we afgelopen dinsdag twee stoelen hebben gekocht. Tussen haakjes, ik heb nog nooit iemand zo snel twee stoelen zien kopen. We lopen die zaak in, Jan en ma maken een rondje, ik ga even zitten. Even later komt Jan naast mij zitten. ‘Deze zit wel lekker,’ zegt hij. ‘Klopt,’ zeg ik, want ik zit in net zo een en die zit ook lekker. Komt die vrouw van de winkel eraan: ‘Heb je deze ook in leer?’ vraagt Jan. ‘Jazeker meneer, maar die is wel iets duurder.’ ‘Doe dan maar twee zwarte.’ Pats! Koop gesloten. Mevrouw van slag: ‘Wilt u koffie?’ kan ze nog net uitbrengen, voordat ze weg wankelt. Verder is de hele familie er bijna en alle vrienden zijn er ook, niet in de winkel, maar op het feest, want daar zijn we nog steeds.
Goed, wij zetten onze plantjes op de cadeautafel, ik kijk even bij de boeken, waar ik alleen één Nicci French van gelezen heb en we laten ons het bier en de wijn en de limonade goed smaken. Piep verveelt zich een beetje maar wij amuseren ons prima en de hapjes zijn echt lekker en de band begint te spelen. Lien is er ook, waar ik op Facebook mee getrouwd ben.
Na de pauze wordt een projectiescherm geïnstalleerd en even slaat de schrik ons om het hart dat we het hele huwelijk in dia’s zullen moeten doornemen, maar dat valt mee. We gaan nu vieren dat Erwin 50 wordt en zijn vrienden hebben er echt werk van gemaakt en daar komen de smurfen binnen met vader A: Hebben jullie ook een waterkraan en iedereen zingt mee.
Dan is het tijd voor papa om naar bed te gaan en terwijl Piep mij naar huis brengt, blijft Lief nog even kletsen en dansen. Het is echt een leuk feest, maar de akoestiek in de Bierderij kan beter – to put it mildly.
Ate Vegter, 23 juni 2019
de wonderjaren:
www.atevegter.wordpress.com/251
ate vegter 