Het is een fijne, koelere dag. Ik kan eigenlijk niet goed beslissen of ik een lange of een korte broek aantrek en dat wisselt dus een paar keer vandaag, wat ongebruikelijk is, maar als je zoals nu uit de warmte komt heb je toch de neiging je als een na-ijleffect een beetje te koel te kleden net zoals het in het begin van de zomer even duurt voor dat je over de drempel van de korte broek heen bent.
Ik lees de krant en geniet van de ruimte op deze dag, nu de pianolessen zijn vervallen vanwege de voorbereidingen van de maestro voor het Binnendijkfeest. Ik ga koffiedrinken bij ma en daarna gaan we samen naar de Deen. Ik heb niet veel nodig want ik ben deze week vanwege de hitte al een paar keer de supermarkt binnen gevlucht. Sommigen doen dat niet omdat dan de klap zo groot is wanneer je weer naar buiten komt maar daar heb ik lak aan. Vervolgens moet ik nog even naar de weggeefwinkel iets brengen en goedkope airpodjes halen bij de Action, maar die hebben ze niet.
De rest van de middag verloopt in rust, reinheid en regelmaat en ik realiseer me opeens dat ik van mijn 24ste tot mijn 53ste – de jaren in Leiden en Amsterdam – geen tuin heb gehad. Ik geniet er genadeloos en meedogenloos van. Wat is een eigen tuin toch een bezit voor het leven, met name in de namiddag. Hoe heerlijk is het om je ogen in de verte in het groen te laten verdwalen, die dat ook echt nodig hebben.
Dan is het tijd om ons om te kleden en in vol ornaat fietsen we naar het feest. Omdat ik vergeten was iets echt voor te bereiden fiets ik nu dankzij een tip van Karin met een dienblad vol watermeloen en blauwe bessen. Wanneer we op school zijn ga ik die gelijk ronddelen, tot dat iemand mij erop wijst dat het misschien de bedoeling is dat ze verkocht worden, maar dan is het goed al geschied.
Het is een mooi feest met een loterij en een wedstrijd en kippenvel bij de meester vanwege de gevoelige muziek en natuurlijk zijn het bier en de wijn lekker en fris, maar het belangrijkste is zoals altijd de smalltalk met de andere ouders en er wordt gelachen en gepraat zoals dat gaat op een feest en het valt mij op dat het leven iedereen raakt en dat er veel verhalen zijn deze dag, waarvan het mooi en goed is dat we ze delen en zo staan we ook als ouders, als mensen in het volle leven zou ik bijna zeggen, naast elkaar. Dat is mooi.
Ate Vegter, 27 juni 2019
Zootropia:
www.atevegter.wordpress.com/255
ate vegter 