Het gras groeit sneller dan je denkt en je wil het allemaal toch een beetje netjes achterlaten voor de tijdelijke bewoners, die zo goed willen zijn om op je huis te passen. Het gras groeit sneller dan je denkt en je wil dat het na drie weken niet helemaal totaal overwoekerd is. Je wil de snijranden toch zo scherp mogelijk houden.
Ja, misschien gaat een van de oppassers zelf nog wel even aan de slag met het gras, maar daar zijn geen afspraken over en ik heb zomaar het idee dat de tuin niet erg hoog in hun aandachtsveld ligt, wel als plaatselijke ontvanger van de zon, maar niet als stille aanbieder van een hobby. Dat komt allemaal pas later.
Het gras groeit sneller dan je denkt en daarom is het zo aardig dat Piep gisteren spontaan vroeg of zij het gras mocht maaien. Dat vond ik goed en ik heb haar uitgelegd hoe de knoppen werken en hoe je netjes baantjes kunt trekken of in het wilde weg kunt rondmaaien. Die laatste optie vond zij net als ik veel leuker. Ik heb haar verteld dat ze niet over het snoer moest maaien, want dat dan de stroomvoorziening zou kunnen uitvallen, waarop zij met grote ogen vol ontzag het snoer oppakte en koesterde aan haar borst.
Ze maakte er wat moois van en ik hield soms ook zelf het snoer even vast om haar er onderdoor of langs te laten maaien en ik merkte tot mijn grote vreugde dat er nog steeds niets leuker is dan iets samen te doen met je dochter. Dat wist ik al maar iedere keer dat het gebeurt enzovoort.
We waren in de middag al samen op weg geweest naar een klimpark in het Amsterdamse Bos, maar we waren net te laat, net als bij alle andere klimparken van de laatste tijd. Onze klimparkantenne is kennelijk niet ver genoeg uitgeschoven.
Wel was er gelukkig een boswinkel, waar Piep wat mocht uitzoeken. Zij koos voor een zwarte hoody met rode vos en de tekst “amsterdamse bos” en daar was ze heel blij mee. En is de dochter blij dan is papa blij, dat snap je.
Zo kruipen de laatste voorbereidingen over de finish: ik heb met mijn schoonmama de caravan opgehaald, we hebben de drank voor het feest in huis gehaald en Lief heeft het hele huis gedaan en de spullen klaargezet. Nu nog een paar dagen aftellen, nog een dag feest en dan aankoppelen maar. De grote vrijheid kan beginnen. In wezen ben je elke dag vrij, maar dat is weer een ander verhaal. Vergeet het niet.
Ate Vegter, 2 augustus 2019
De ruimte van Sokolov
www.atevegter.wordpress.com/291
ate vegter 