1538 In de branding

Ik spoel aan vanuit een zee van werk op het strand van de vrije tijd. Gisteren sloeg de branding over mij heen. Een golf van liefde en waardering, waarop de mooiste woorden dreven. Ik ga met pensioen en gisteren was de afscheidsreceptie.

Iedereen was er. Dat is het mooie, dat iedereen zich verzamelt en dat ik dan het middelpunt ben. Veel mensen hebben daar moeite mee en willen niet graag in de schijnwerpers staan, maar ik vind het heerlijk. Heb er ook niet wakker van gelegen of me zorgen over gemaakt, zoals mijn zus nog polste. Ik zou het zo volgende week weer doen, maar ja, hoe krijg je iedereen zo gek? Dat is niet te doen. Het wordt ook sleets op den duur.

Ik heb ervan genoten, juist ook om die mengeling te zien van mensen van vroeger en nu en mensen van binnen en buiten, van werk en van thuis, zal ik maar zeggen. Het afscheid nemen is daarbij nog wel een dingetje. Je organiseert een ontmoeting, een verzameling, een verbinding, maar het gaat om het afscheid, om de ontknoping, het loslaten, het uit elkaar gaan, het scheiden. Je moet echt weg.

Dat voelt iedereen en daarom zijn er ook zoveel hele en halve afspraken gemaakt, om het leed enigszins te verzachten. Een aantal van die afspraken zal zeker plaatsvinden. Eén ervan ben ik zelfs al nagekomen. Frans wilde namens mij iets aan een goed doel schenken en ik heb gekozen voor het Huis aan het Water hier in Katwoude, bij Monnickendam. Kijk maar eens op hun site wat ze doen. Ze verdienen jouw steun ook: www.stichtinghuisaanhetwater.nl.

Het was overrompelend mooi en goed om zo afscheid te nemen van een periode van ruim 42 jaar werk. Dank aan alle mensen in en buiten mijn team voor alle tijd en aandacht, met name Esther en Fatima voor de centrale organisatie en Jeanne, die zo mooi al die lekkere muziek heeft gedraaid. Dank aan allen die de slingers hebben opgehangen, letterlijk en figuurlijk. Zo zie je maar, je hoeft het niet altijd zelf te doen, zoals mijn goede vader zei, het leven geeft ook in overvloed.

Tenslotte nog een woord van waardering voor de Koning, die op deze dag met baard zijn plannen voor het komende jaar bekend maakte. Zo treed je uit de schaduw van een beeldschone vrouw: je laat je baard staan. Hulde ook aan het Regiment Garde Grenadiers, waar ik van 1975 tot 1977 diende en dat ook deze dag luister bijzette en vanaf zaterdag bijdraagt aan mijn pensioen.

Ate Vegter, 18 september 2019

Het gaat goed tot dat het mis gaat:
www.atevegter.wordpress.com/338