We gaan even naar Ikea. Piep is op een partijtje en we willen haar verrassen met een paar nieuwe spulletjes voor haar kamer, een klok, wat kussens en een lamp. Ze wordt al met al steeds ouder en het is leuk als haar kamer meegroeit in deze turbulente ontwikkelingsjaren.
Waren de emoticon-kussens tot voor kort nog mateloos populair, nu zijn ze naar de trapkast verbannen en het is maar zeer de vraag wanneer smiley, spook, drol en knipoog weer uit de kast komen. We zullen ze in ieder geval hartelijk ontvangen want niemand verdient zoveel liefde en knuffels als iemand die zo moedig is om uit de kast te komen, maar dat terzijde.
We rijden via de A1, terwijl de TomTom ons over de ring wil sturen en we komen dan ook onmiddellijk in de herfstvakantiefile terecht. Gelukkig kunnen we de campers en caravans al snel weer achter ons laten, maar ook bij Ikea is het druk. We pakken een gele tas en gaan moedig op weg. Ik zie het als een boswandeling, daar heb ik ook niks mee, terwijl andere mensen er van alles zien en ook bij Ikea zie ik pas iets wanneer Lief mij er attent op maakt: ‘Kijk eens wat mooi, handig, lief, praktisch, dit is precies wat ik bedoel, gelukkig hebben ze het op voorraad.’
De kussens worden aangevuld met een dekentje en de lamp wordt een lamp die met afstandsbediening in alle kleuren en sterktes kan branden. De klok maakt geen geluid, maar wel brandt er elke vijf seconden een lichtje. Vijf seconden duren lang, maar een uur is zo voorbij en voor je het weet staan we bij de kassa met een volgeladen karretje. Nu hebben we ook een nieuwe snijplank voor op het aanrecht, een houten telefoonstandaard, een opbergbak voor onder het bed, een advent kalender en van alles wat ik niet meer kan thuisbrengen vanaf de kassabon, omdat alleen de Zweedse artikelnaam erop staat. Wat heb ik nou aan zo’n kassabon!
Thuis zet ik de lamp in elkaar. Dat geeft nog veel gedonder want het armatuur heeft een grote fitting en de lamp een kleine. ‘Typisch Ikea,’ zegt De Jong jr, wanneer ik daar een kleine fitting haal en het verhaal vertel. Uiteindelijk hangt-ie aan het plafond en zelfs de afstandsbediening weet ik te koppelen, zodat het nog werkt ook. Als de klok dan ook nog loopt, is het klaar.
Piep is blij met klok en kussens en dolblij met de lamp, want nu kan ze een discofeestje met bijpassend licht organiseren, maar wanneer ze later op de middag met twee vriendinnen en een vriendje boven zit zijn ze toch rustig aan het tekenen.
Ate Vegter, 20 oktober 2019
ate vegter 