Ik heb net de notulen voor het Speeltorenmuseum verstuurd en blijf nog even hangen bij de nieuwsbrieven van de NRC en de Volkskrant. Wist je dat Amsterdammers het NRC zeggen en Rotterdammers de NRC? Dat is omdat de krant een fusie is tussen het Algemeen Handelsblad en de Nieuwe Rotterdamsche Courant met als toenmalige nieuwe naam NRC Handelsblad zonder lidwoord. De Amsterdammers zeiden toen het NRC Handelsblad en de Rotterdammers zeiden net als daarvoor gewoon de NRC. Sorry.
Goed. Ik stuit zowel bij de Volkskrant als de NRC al snel op een betaalmuur: U heeft 7 artikelen cadeau gekregen, of: dit is het derde artikel dat u mist, wat inderdaad oploopt, als je het blijft proberen. Ik sluit mijn email af en loop even achterom. Via de website kan ik sommige artikelen wel lezen, ook het artikel van Janneke Schotman over nieuwe kinderboeken. Tot ik er halverwege uitgegooid wordt: U heeft 7 artikelen cadeau gekregen. Zeven en een half meneer, zou ik dan vroeger in de klas gezegd hebben, reden waarom ze mij zo’n onuitstaanbaar vervelend ventje vonden.
Ik zoek nog even verder en waarom niet even googelen op de Volkskrant met mijn eigen naam. Zegt Sigmund: Sorry, we kunnen de pagina die u zoekt niet weergeven. Dit is misschien een goed moment voor uw ontspanningsoefeningen. Ik loop om z’n bureau heen en daar stuit ik op mijn oercolumn! Een stukje over het toen net algemeen geïntroduceerde e-mail, met de titel Elektronische Post, dat ik schreef voor de rubriek NL en dat geplaatst werd op 18 december 1997.
Wow, dat is 22 jaar geleden. Ik weet nog dat ik toen in Zaandam werkte en dat ik als eerste met mijn broer Wobbe in Zuid-Afrika mailde die binnen een halve minuut een berichtje terugstuurde. Ik weet ook nog dat ik daar zwaar van onder de indruk was en dat mijn collega’s ook allerlei mailtjes hadden gestuurd, nog voornamelijk over de films die ik moest zien omdat we het voor ons werk nog maar amper gebruikten.
Ik kijk nog even verder en ijdel genoeg zoek ik verder op mijn eigen naam en plotseling zit ik op de website www.verhalencom.nl, waar het wemelt van mijn stukjes met foto en al en een record aantal lezers en likes. Ik heb geen idee, maar voel mij genaaid en gestreeld. Ik besluit er blij mee te zijn en kijk even rond. Ik kan mijn eigen blogs gemakkelijk vinden omdat ik ze genummerd heb. Wat is dat toch een briljant idee geweest, al zeg ik het zelf. Ik ben benieuwd wanneer dit stukje over hun ontmaskering erop staat.
Ate Vegter, 2 november 2019
Een gedichtje over de pont over het IJ:
www.atevegter.wordpress.com/384
ate vegter 