Er is nog iets wat ik moet vertellen over ons bezoekje aan Jorg. De ontvangst in zijn leeggeruimde, voor gemeubileerde verhuur klaargemaakte appartement was niet heel gezellig. Alle warmte leek er met de boeken uit te zijn verdwenen. We gingen gauw naar buiten, de stad in, maar niet voordat Jorg iets belangrijks zei. Ik hield het in mijn hoofd.
Bij de Bijenkorf was het wel heel gezellig en ontspannen en het was leuk om even te dollen met het meisje van de schoenen en te leren dat ze ook echt schoenen voor free running hebben, die Jorg lelijk vond en ik mooi. En het was leuk om foto’s te maken bij het paard van Sinterklaas.
Het was leuk om bij de Sushi-bar te kletsen met het meisje uit Chongqing, wat geen dertig maar toch nog wel acht miljoen inwoners heeft. En het was lekker om al die verschillende hapjes te proeven en fijn om zoveel keuzes te kunnen maken en te bedenken in wat voor overweldigende luxe we leven, maar het gesprek ging over Wobbe.
Het gesprek ging over onze herinneringen aan Wobbe, zijn vader en mijn broer en op dat moment schoot mij weer te binnen wat hij bij ons welkom had gezegd. Toen ik vroeg of hij hier in deze kale kamer ook at zei hij dat hij veel met vrienden uit eten ging, maar dat hij het nu heel fijn vond om ook familie te zien. En hij was zichtbaar geraakt door zijn eigen woorden.
En ook nu voelde het goed om te praten over de schakel die ons verbond, zijn vader en mijn broer en we deelden herinneringen en ervaringen, die niet per se allemaal zoet en sappig waren, maar waarvan het delen heelde. En ik voelde mij dichtbij en vertrouwd met Jorg.
En plotseling dacht ik terug aan de tijd dat míjn vader net was overleden en ik het fijn vond om op bezoek te gaan bij oom Bram, zíjn broer. Dat ik genoot van de verhalen en dat zijn stem en zijn mimiek, zijn repertoire en zijn motoriek zoveel leken op die van mijn vader. Omdat ze ook broers waren. En opeens realiseerde ik me dat hier precies hetzelfde gebeurde, maar dat ik eerder de rol van de zoon had en nu de rol van de oom. En zo geeft de tijd ons verschillende rollen in gelijke verhalen. Dat wilde ik nog even kwijt over ons bezoekje aan Jorg.
Ate Vegter, 24 november 2019
ate vegter 