De zon schijnt uitbundig op deze zonnige herfstdag die aanvoelt als winter en het is echt lekker weer om te gaan fietsen. Ik zit verdiept in hoofdstuk 9 van De jonge Rembrandt, De hand van God. Lief en Janneke zijn naar de IJ-hallen. De kinderen spelen boven op Pieps kamer.
Vrediger kan een dag niet beginnen, hooguit nog wat feestelijker, maar dat komt nog wel. In het boek woedt de bloedige strijd tussen Arminius en Gomarus, tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt, tussen de rekkelijken en de preciezen, de Remonstranten en de Contraremonstranten. Het is aangrijpend hoe genadeloos de Dordtse Leerregels er in geramd worden. Hoe politiek en religie in macht en strijd nog volledig door elkaar heen lopen. Wanneer ik opkijk straalt de tuin in het scherpe licht en ik loop even naar buiten. De stilte is fris en ik denk aan een gedicht van Johnny van Doorn:
Zondag
O zondag.
Met je geuren van braadvlees.
Met je mijmeringen.
Je tukjes. Je wandelingen. Je zitjes.
Je gekamde haar en je schone kleren.
O zondag.
Ik verzamel de kids en we gaan bij Coffee & Cacao een cadeautje voor Ruth kopen. Thuis eten we een tosti en in de loop van de middag komt Lief weer thuis met een koffer vol kleren. Het bevalt haar goed om een lege koffer mee te nemen naar de IJ-hallen. Ze laat een paar dingen zien, maar dan moeten we al naar de verjaardag van Ruth.
Iedereen is er en de rest loopt ook in de loop van het feestje binnen en het is gezellig als altijd. Ruth ziet er fantastisch uit en ik zal geen getallen noemen, maar het lijkt me heerlijk om door te tellen zo verlicht te worden. En dan wordt ze nog oma ook en oma wordt overgrootmoeder en ook nog eens tachtig en zij deelt de uitnodigingen voor haar feestje uit met een stralende glimlach.
We gaan weer naar huis en even later ga ik patat halen. Ik moet even wachten en de Autoweek is er niet en ik kijk om mij heen naar de andere klandizie. Een echtpaar zit tegenover elkaar en eet zonder woorden. De man houdt mij scherp in de gaten. Een ander stel zit naast elkaar te eten, zodat ze beiden goed zicht hebben op iedereen. Wanneer de meisjes ernaast iets te nadrukkelijk giechelen om wat ze op hun telefoons zien, kijkt de vrouw verstoord op. Dat kan natuurlijk niet, een beetje lachen in het openbaar. Dan zijn de patatjes klaar en fiets ik weer naar huis. Nu nog eten, Studio Sport kijken en een volgende aflevering van The Crown, die van de maanlanding. O zondag.
Ate Vegter, 25 november 2019
Weet je nog dat wij zoenden:
www.atevegter.wordpress.com/407
Mooie zondag!
LikeLike