1623 Een loopje met de tijd

Vandaag heb ik voor het eerst weer een rondje Hemmeland gelopen. Eigenlijk is het geen rondje, maar een ballonnetje: eerst het touwtje, dan het ballonnetje en dan weer het touwtje. Ik heb m’n telefoon niet meegenomen, dus het telt allemaal niet mee op de app en je kunt je tegenwoordig de vraag stellen, heb ik dan wel gelopen? Maar net zoals de boom die omvalt in het oerwoud zonder dat er mensen bij zijn om het te horen ook geluid maakt, net zo goed heb ik ook zonder telefoon wel gelopen. Ik voel het aan mijn lijf en mijn longen. Daar heb je geen telefoon voor nodig. En ook zonder de mens vallen alle bomen uiteindelijk luid krakend om. Wat dat betreft is de natuur net de Tour de France, zij gaat altijd maar door.

Ik heb dus ook geen muziek op mijn oren en merk dat ik op zeker moment niet meer aan het lopen ben, maar alleen nog maar naar huis ga, terwijl ik amper op weg ben. Ik kijk om mij heen. Hoe kan ik in vredesnaam op de plek zijn waar ik ben als ik alleen maar naar huis wil? En zo val ik bijna stil, terwijl ik rustig doorloop. De andere mensen lopen met hun hond, dus die hebben daar allemaal geen last van. Misschien toch een kleine doodle?

Thuisgekomen speelt de radio nog steeds door. Dat is fijn. Ik heb hem aan laten staan. Ik was ooit in een situatie waarin ik werd voorgelezen. Toen ik even wilde roken, zei ik: ‘Ik ga even een sigaretje roken. Het is fijn als jullie hier blijven en jij gewoon doorleest.’ Toen ik na mijn sigaret terugkwam trof ik de situatie precies zo aan als ik gewenst had. Het voelde prinsheerlijk en het vreemde was dat ik het verhaal zo weer oppikte. Er ging niets verloren en zo is het ook nu, voorspelbaar prettig en aangenaam. De radio staat op 192 Radio Veronica, dat helpt ook en daarover morgen meer. Fijne dag. Rustig aan. Het is maar werk.

Ate Vegter, 11 december 2019
Een boete betalen of dromen:
www.atevegter.wordpress.com/423