Het belooft een mooie uitzending te worden. Eentje die je niet wil missen. De laatste uit een lange rij nachtelijke praatprogramma’s die je eigenlijk allemaal wil zien en waarvan het toch ook niet erg is al je er eentje mist. Behalve dan deze laatste, want behalve dat het de laatste is, zitten ook mijn zus en schoonzus en mijn nichtje in het publiek.
Een paar weken geleden nog maar kondigt hij het aan vanuit het niets. Jeroen gaat stoppen met Pauw. Ik snap hem wel. Hij is 59 jaar en als hij nog iets anders wil, dan is dit het moment. Maar dat zegt hij niet. Hij zegt dat hij al die gasten voorbij ziet komen met een mooi verhaal uit het midden van de samenleving en dat hij daar elke avond alleen maar aan tafel zit. Hoor ik het goed? Hij vindt de leukste baan van de Nederlandse televisie saai! En hij is ook wel klaar met al die gasten die hun boek of optreden bij hem komen promoten. Hij wil meer doen voor wat hij de echte gasten noemt.
Ik begrijp het wel. Elke dag hetzelfde heeft iets rustgevends en geeft zekerheid, maar het is ook saai en altijd hetzelfde, zeker als je daarbij steeds aan dezelfde tafel zit. Pauw wil het land in. Hij wil die gasten opzoeken die niet bij hem aan tafel kunnen komen. Hij wil kilometers maken. Hij wil op pad. Hij wil een stem geven aan de echte mensen in het land. Hij wil mensen interviewen die bijna dood zijn, waarbij het gesprek dan na hun dood wordt uitgezonden. Een soort vijf jaar later, maar dan anders. Niet iedereen zal staan te springen om daaraan mee te doen, omdat je er toch ook je doodvonnis mee tekent. Hij wil ook graag mensen in moeilijke situaties interviewen. Kilometers maken, maar niet zelf achter het stuur, zei hij er nog bij.
Nou, dat moet dan maar. Ik vind hem eerlijk gezegd wel steeds vriendelijker en betrokkener en beter geworden. Een voortreffelijk gastheer, zie de uitzending met Jules Deelder en een kritisch ondervrager, zie Rob Jetten en die gasten met zonnebrillen: ‘Je zet nu die bril af of je houdt je mond.’ Een strenge dorpsonderwijzer, zei hij daar zelf over. Goed. We wachten rustig af. Fijne dag, Rustig aan. Het is weekend.
Ate Vegter, 21 december 2019
De geur van schone glazen – verschjrikkelijk:
www.atevegter.wordpress.com/433
ate vegter 