Eindelijk is het eerste slachtoffer in Nederland gevallen. Nou ja, hij is nog niet gevallen, alleen nog maar besmet en hij is in quarantaine en in goede handen dus we mogen de hoop nog niet opgeven. Het voelt wel als een zekere opluchting dat nu ook hier de ban gebroken is. Laten we hopen dat het hier bij blijft.
Het voordeel van zo’n epidemie is dat er veel aandacht wordt gegeven aan goede hygiëne. Ik heb nog nooit zo vaak en zo lang mijn handen gewassen als de laatste tijd. Het is natuurlijk een beetje onzin, maar ook heel belangrijk en dan doe ik graag mee. Ik zit nu gemiddeld op één keer happy birthday. Het landelijk streven is twee keer happy birthday. Ik weet niet of je dat wel eens twee keer achter elkaar hebt gezongen en ik weet al helemaal niet waarom het niet zou gaan met Er is er een jarig, maar goed. Wanneer ik het rustig twee keer achter elkaar zing kom ik op 25 seconden, maximaal uit te rekken tot dertig. Een halve minuut handen wassen, terwijl het landelijk gemiddelde op zeven seconden ligt voor vrouwen en op zes voor mannen. Daar kunnen we elkaar wel een hand geven, o nee, dat doen we niet meer. Liever een elleboog. En een beetje afstand houden. Niet al te close, is wel zo Hollands eigenlijk. Gewoon normaal doen. Moet kunnen.
Maar o ja, het voordeel daarvan is naar mijn overtuiging dat veel minder mensen deze winter griep zullen krijgen, omdat iedereen zich hygiënischer gedraagt. Het lijkt me dan ook erg zuur wanneer je een van degenen bent die wel aan griep overlijdt, want dat zijn er ook elk jaar een paar. Dat je eerst denkt, o gelukkig, het is geen corona alleen maar griep, en dat je dan toch het loodje legt. Gelukkig heb je daar zelf dan geen weet meer van, maar vervelend is het wel.
ate vegter 