Zo’n journalist heeft het ook niet gemakkelijk. Neemt-ie voor de reportage een keer een andere cameraman mee, die in de voorbereiding even de lens op Sonja richt, zegt Sonja: ‘Ik heb wel veel rimpels, hè?’ Waarop de cameraman zegt: ‘U heeft een heel fijn gezicht om op scherp te stellen.’ De journalist schrikt zich een ongeluk en heeft de excuses al op de lippen, wanneer hij de schaterende lach van Sonja hoort.
Nee, dan die andere journalist, die heeft het goed. Mooi interview geregeld voor de krant. De schrijver heeft een prachtig, misschien wel laatste boek geschreven over de oude cliënt E. Busken, die in een verpleeghuis zit. Eerste vraag: ‘Wat is hij voor een persoon?’ Helemaal geen gekke vraag om te beginnen, maar het antwoord van Jeroen is om van te smullen, net als zijn boeken: ‘Geen idee, ik ken die man niet.’
Sonja Barend en Jeroen Brouwers, de nieuwe tachtigers, weten ons op hun ouwe dag nog heel goed op het verkeerde been te zetten. Sonja werd afgelopen zaterdag 80 jaar en is daarmee een schrikkelkind en Jeroen hoopt 30 april de tachtig te halen.
Brouwers wil geen medisch gezeik in de krant van ‘God, wat gaat het toch slecht met die Brouwers,’ en dat hij zo zielig is: ‘Mijn brein is nog prima maar voor de rest: is er geen onderdeel van het lichaam meer dat nog functioneert zoals het naar tevredenheid dient te functioneren.’ Ja, hij kan het nog heel goed formuleren en ik voel een groot verlangen opkomen om zijn jongste boek te lezen. Ik heb het al even vastgehouden bij de Nimo. Het bladert subliem.
Sonja heeft mij de halve nacht wakker gehouden. Ze was de hele nacht op televisie, eerst een collage van vriendelijkheden en mooie fragmenten en daarna de integrale herhaling van drie van haar uitzendingen. Ik heb het vanaf 1 uur moeten opnemen. Toen was ik al een paar keer in slaap gevallen. Terug te zien via uitzending gemist en Jeroen staat in het Noordhollands Dagblad van zaterdag.
De geschikte jongen:
www.atevegter.wordpress.com/505
ate vegter 