Het spijt me wel maar het gaat er vandaag niet van komen. Ik was van plan om vanmorgen mijn stukje even persoonlijk te komen voorlezen, maar Corona heeft roet in het eten gegooid. Het is beter dat we allemaal binnen blijven. Denk aan Rita Hovink, die dit al lang geleden voorspeld heeft: Laat me alleen, alleen met al m’n verdriet, het is beter dat ik nu geen mensen zie. Verder is schrijven als altijd de veiligste bezigheid die er is.
Het gaat dus niet door vandaag. Gisteren kon het nog wel. Toen zijn we er nog flink op uit geweest om een mooie kast aan te schaffen bij Malle Pietje in Amsterdam-Noord. Dat is een hele grote oude-spullenzaak waar het om je te ontmoedigen binnen nog veel kouder is dan buiten. Bovendien zijn de prijzen exorbitant hoog en betaal je daar voor een oude kast meer dan voor een nieuwe bij Ikea. Maar ja, die moet je dan nog wel in elkaar zetten, en als er iets is waar ik een hekel aan heb… Bovendien staan er wel heel mooie kasten tussen en deze konden we echt niet laten staan. We hebben alles uit de kast gehaald, want ze willen onze oude kast graag meenemen en dat scheelt een hoop gesodemieter als ik het zo zeggen mag.
Voorlopig dus maar binnen blijven. Lief is nog lekker aan het schilderen en ik zit midden in de Finse Dagen van Herman Koch. Mooi autobiografisch over vroeger en zo en naar mijn idee beter dan wat ik tot nu toe van hem gelezen heb, want dat vond ik nogal saai en pedant.
En zo kabbelen de dagen voort totdat het eindelijk echt lente wordt want daar zitten we nu toch wel een beetje op te wachten. Weten jullie al wie de mol is? Wanner je dat weet, dan begint het voorjaar. Een lege lente zal het worden, waarin bijna niets te doen is, maar goed. Nu eerst maar even handen wassen.
ate vegter 