1719 In de kist

Tja, we kunnen echt niet de hele dag binnen zitten. Dat komt straks misschien nog. Nu moet ik er toch echt even uit, zeker omdat het in huis nog steeds een lichtelijke chaos is vanwege het schilderwerk. Help dan even een handje mee, zal je misschien zeggen, maar dat is mij ten strengste verboden. Ik schroef wel al het elektra los en vast en ik schuif een beetje mee met de meubels, maar dat is het dan ook.

Nu ga ik op weg om de kist op te halen. Nee, nog niet voor mijzelf, maar voor onder de televisie. We hebben van de week een mooie kast uitgezocht bij malle pietje in Amsterdam-Noord en toen zagen we ook een mooie kist voor onder de tv, die nu niet meer aan de muur hangt maar voor de schouw komt te staan. Het is een oude, houten kist met een mooie grendel erop. Hij kan niet meer open wanneer de televisie erop staat, maar dat hoeft ook niet. Omdat we niet gelijk durfden te beslissen ga ik hem nu even ophalen. Ben ik er ook even uit.

Er wordt duidelijk niet gehamsterd bij Van Dijk en Ko, zoals malle pietje in het echt heet. Het is er niet druk en de kist staat er nog. Ik reken contactloos af en installeer thuis de nieuwe opzet. We overwegen nog even boodschappen te gaan doen, maar ondertussen stromen de berichten over lege schappen binnen en we hebben eigenlijk alles wel in huis. Havermout en kattenvoer kan morgen ook nog wel.

Ik kijk even hoe de tv het doet op z’n nieuwe plekje, maar ook daar alleen maar lege schappen. Het is verbijsterend hoe dit verse virus ons land en de wereld in zijn greep heeft. Het woord afgelast regent in stortbuien naar beneden en overal sluiten theaters, musea en vliegtuigen hun deuren. Het hele land gaat op slot. Misschien dat ik in de kist onder de tv toch wel een noodrantsoen kan bewaren. Voor een paar weken week pasta en pleepapier past precies.