Gisteren heb ik mijn agenda leeggemaakt. Dat was nog niet zo ingewikkeld. Ons tripje naar Londen in mei gaat niet door. Het feest voor de verjaardag van mijn zus gaat niet door. De afspraak met die leuke oud-collega gaat niet door en zo gaat alles in de komende maanden niet door, behalve mijn afspraken in het ziekenhuis, hoop ik.
Naast teleurstelling voel ik ook opluchting: wat een leegte en wat een rust. Ik hoef helemaal nergens heen. Alleen af en toe naar de supermarkt. Valt het je op hoe verschillend de supermarkten beschermende maatregelen hebben genomen voor hun personeel en hun klanten? Bij de een ziet het er strak uit en bij de ander lijkt het toch een beetje op een verregende kampeervakantie. Wie had ooit gedacht dat een bezoekje aan de supermarkt zo gevaarlijk zou kunnen zijn?
De komende tijd zal rustig worden. De thuiswerkbegeleiding van Piep vraagt ook wat tijd en ik wil elke dag wel een ommetje maken, maar dan is er nog genoeg tijd over om niks te doen en wat te lezen. Misschien vindt niet iedereen het fijn om verplicht thuis te zijn, maar voor mij als gepensioneerde is het minder erg. Ik begrijp dat het voor veel werkende mensen een drama is en het is ook goed dat zij zoveel mogelijk ondersteund worden, maar voor mij verandert er door de rust en het gebrek aan avontuur niet zo veel.
Het is een veilig idee dat je thuis niet besmet kan worden, zolang er geen anderen in de buurt zijn. Dat geeft ontspanning en vertrouwen in een goede afloop. Ik kijk af en toe naar het nieuws en voel mij zeer bezorgd over de komende ontwikkelingen maar zolang je afstand houdt bescherm je jezelf en anderen. Dat is belangrijk, ook als je moet werken. Houd afstand. Vroeger stond het nog wel eens achterop een auto, maar nu hoor je het overal: Afstand spaart levens. Blijf thuis. Omhelzen doen we in de zomer weer.
Ate Vegter, 26 maart 2020
ate vegter 