1737 Beertje

We hebben ons teruggetrokken in de keuken. Dit is de plek waar we eten en praten, waar we normaal gesproken onze gasten ontvangen en waar vriendschappen gevierd wordt. Dit is de plek waar we onze puzzels uitleggen, waar onze problemen ontstaan en waar ze weer opgelost worden en uitgepraat. Hier spelen we spelletjes en dealen we met de dagelijkse werkelijkheid.

We doen Monopoly aan de keukentafel: Dorpstraat Ons Dorp, Velperplein, Vreeburg, Apenkerkhof, Lange Poten, Coolsingel, Kans, Algemeen Fonds. Het is een vertrouwde manier van reizen, die nu onze voorkeur heeft boven echte uitstapjes. De oorspronkelijke straten van Monopoly zijn de vestigingsplaatsen van het toenmalige Perry Sport, las ik ooit op Wikipedia. Ik voel weemoed naar het winkelen. Mama wint.

We zitten ook graag in de woonkamer. Beertje staat voor het raam. We netflixen veel series. Anne met een E hebben we net uit, een beetje sentimenteel maar ook vertederend. Everything Sucks is grappig en lief, met onverwachte wendingen en ontroerende verliefdheden. Echt leuk voor puberende kids. Hier kijken we ook naar het nieuws, maar helaas blijft het nieuws niet zoals gebruikelijk achter het glas van de televisie. Het stoomt de kamer in en druipt in taaie, trage klodders langs de muren naar beneden. Opeens spelen we zelf de hoofdrol in een thriller van het zuiverste water. Hoe snel gaat de verspreiding? Hoeveel doden zijn er vandaag te betreuren? Hoe lang zal het nog duren?

Iedereen voelt de spanning en ervaart de angst en de absurditeit. We kijken naar de dagkoersen om onze kansen in te schatten en voelen liefde en steun voor de harde werkers aan het front, want zo mag je het wel noemen. Niemand heeft ooit zoiets meegemaakt en het is elke dag opnieuw weer een raadsel hoe goed we het kunnen begrenzen en wanneer het tij eindelijk keert. Ik haal beertje bij het raam weg. Het is geen goed idee om nu op berenjacht te gaan. Maar ach, dan zet ik hem toch maar weer terug – voor de kinderen.