1770 Vrijheid blijheid

Ik ben toch wel een beetje de weg kwijt. Wat voor dag is het eigenlijk? Het is 3 mei, Ate. Maandag of dinsdag? Zondag. Zondag? Allemachtig, jeetje, weet je dat alle dagen op elkaar lijken? Je begint toch niet ook nog te dementeren, hè? Ik hoorde ironie, maar ook bezorgdheid. Nee, nee, dat is het niet, tenminste dat denk ik niet, maar waar hadden we het over?

O ja, dat het vandaag zondag is, dat is echt volkomen nieuw voor mij, maar ja, je hebt ook geen kerk meer hè, of Studio Sport, alles is weggevallen. Ja, nu je het zegt, dat is het. Kijk, eerst ging ik gewoon met pensioen, hè, niks aan de hand eigenlijk, maar dan komt opeens iedereen thuis zitten en dan mag je de deur niet meer uit en dan is het ook nog vakantie, en iedereen was al thuis en nu zijn we dus vrij en als het vandaag zondag is en morgen 4 mei dan is het overmorgen Bevrijdingsdag en met dat tempo waarin de dagen voorbij vliegen, zoals Juliana laatst nog zei in een herhaling, is het al overmorgen voordat je het weet en is het al gisteren Dodenherdenking.

Weet je wat ik het mooiste vond? Dat tussenzinnetje bij de kranslegging, dat dat vanwege de bijzondere omstandigheden gedaan werd door twee scouts, en nu komt het, door een broer en zus. Dat ontroerde mij. Ik zag daar mijn eigen broer en zus al lopen. Nu zitten wij niet bij de scouting, maar ze hadden net zo goed een broer en zus uit de kerk kunnen doen en dat deden wij dan weer wel. Maar toen bedacht ik waarom mijn broer en zus, waarom niet mijn zus en ik of desnoods mijn broer en ik. De kransen worden dit jaar gelegd door twee broertjes uit de gereformeerde kerk, mooi toch?

Maar nee, ik dacht mijn broer en zus en daar werd ik zonder verdere aanleiding heel verdrietig van. Misschien moet ik toch maar iets gaan doen met hoe heet dat, familieopstellingen of zoiets, waar dat dan allemaal vandaan komt en zo, maar goed, dat komt later wel. Nu eerst maar eens Bevrijdingsdag vieren, voor de vijfenzeventigste keer. Dat je mag doen en laten wat je wil en bovendien dat je mag denken wat je wil en dat je overal over van mening mag verschillen. Dat er ruimte is voor iedereen, dat is nog eigenlijk het mooiste en dat je het in alle vrijheid met elkaar eens kunt zijn, dat is mooi toch, vind je ook niet? Toch?

Ate Vegter, 5 mei 2020