In mijn boek Nooit meer slapen zit als bladwijzer een kleine gebruiksaanwijzing van Snore no more, twee gekoppelde kleine plastic buisjes voor in je neus, tegen het snurken. Ik heb ze nu vier nachten in gehad en niet gesnurkt. Vier nachten niet gesnurkt! Wat meer is, ik heb vier nachten uitstekend geslapen en ik ben er die vier nachten maar één keer uit geweest om te plassen terwijl ik er normaal een keer of drie uit moet.
Dat is een hele verademing en ik voel het ook onmiddellijk wanneer ik ze indoe, dat ik veel vrijer en ruimer ademhaal. Dat komt, en nu moet ik tegelijkertijd een beetje medisch, technisch, lichamelijk en persoonlijk worden, dat komt omdat ik een beetje vreemd neustussenschot heb. Nu moet ik zelf bij het woord neustussenschot onmiddellijk aan coke denken, maar dat is hier niet in het spel. Het zit zo, mijn tussenschot is niet vlak maar bol in het rechter neusgat en hol in het linker neusgat. Als je van je hand een kommetje maakt en dat rechtop steekt, dat is ongeveer mijn neustussenschot, maar dan kleiner, anders past het helemaal niet. Dat betekent dat ik normaal gesproken alleen door het linker neusgat adem háál. Uitademen kan wel via beide luchtgaten.
Anyway, ik heb er dus over nagedacht – en denk er nog over – om die buisjes ook overdag te dragen. Je ziet er niks van en als ik vrijer ademhaal is dat veel prettiger, maar dan moet je weer opletten dat ze niet in de wc-pot vallen. Kijk, jonge mensen hebben het wat dat betreft heel wat gemakkelijker, die hoeven alleen maar op hun telefoon te letten wanneer ze naar de wc gaan – en zelfs dat gaat nog heel vaak mis, maar de oudere mens moet niet alleen op z’n telefoon letten maar ook zorgen dat z’n bril, kunstgebit, gehoorapparaat en haarstukje niet in de pot vallen. Daar zouden dan nu de ultrazachte en flexible Snore no more neusbuisjes nog bijkomen. Ik begin er maar niet aan en hou ze fijn voor de nacht. Slaap lekker. Fijne dag.
Ate Vegter, 18 mei 2020
ate vegter 