Vanmorgen ben ik maar eens over mijn principes heen gestapt en naar de milieustraat in Purmerend gereden. Ik was echt honderd procent van plan daar nooit één wiel langs de slagbomen te rijden, maar Lief is begonnen met een kleine verbouwing en dan zit je zomaar met een hele hoop troep wat de gemeente nog niet eens ophaalt. Geverfd hout en halflege verfblikken doen ze niet.
Principes zijn om van af te wijken en wat is een standpunt waard als je het niet kunt verlaten en bovendien ben ik inmiddels zo nieuwsgierig als een heet strijkijzer waarom iedereen zo graag naar de milieustraat in Purmerend gaat dat daar altijd een lange file staat. Ik ga even voor twaalf uur op weg. Ik heb op de site gekeken naar de openingstijden want ik kan mij nog riante, Franse lunchpauzes van twaalf tot twee herinneren, maar nu zijn ze tot mijn geluk de hele dag open van half acht tot kwart over drie. Ik heb dus alle tijd en sluit rond twaalf uur aan achter een stuk of wat auto’s. Na de slagboom blijkt de rij nog even door te lopen maar uiteindelijk kom ik bij de man met de walkietalkie. Ik heb onze afvalpas, mijn legitimatie, rijbewijs B-E, een geboorteuittreksel en ons trouwboekje meegenomen, maar hij vraagt met een knikje naar de achterbak alleen wat ik bij me heb qua afval.
Ik meld hout, verfresten en papier en mag doorrijden naar vak 14 en 4. Het loopt als de gesmeerde bliksem, de begeleiding is top en het kca kan ik bij de uitgang kwijt. Ik begin het zowaar leuk te vinden, juist ook omdat je steeds heel omslachtig je auto met de kont naar een bak toe moet parkeren, daar letten ze goed op, maar dat soort bijzondere verrichtingen vond ik tijdens mijn rijexamen al erg leuk dus het is al met al een mooi dagje uit. Nu maar hopen dat ze in Monnickendam niet ook een milieustraat gaan ontwikkelen want dan is de aardigheid er gauw vanaf.
Ate Vegter, 9 juli 2020
http://www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 