Je gelooft het bijna niet maar morgen mogen we weer naar huis. Heerlijk in ons eigen huis met alles wat we maar wensen in precies de juiste hoeveelheid en het meeste op het goede moment, waar we Tommy en Lilly weer zien en waar we het konijnenhok gaan opruimen en Micky nog extra zullen gaan missen.
Maar nu nog niet. Nu is het moment van de opkomende zon en de wakker wordende camping, met goeie koffie en een nieuwe buurman: Jorg heeft zijn busje pal tegenover onze caravan gezet en Piep zit al de hele morgen gezellig met hem te kletsen.
Hij komt gister aan het eind van de middag aan en we hebben een nachtpas voor hem geregeld, zodat hij op de parkeerplaats mag staan. Een eigen plek mag ook tegen een tarief van 60 euro 30. We hebben vervolgens mijn Volvo op de parkeerplek gezet en Jorg staat nu hier. Dat is veel gezelliger en zo is hij ook niemand tot last, een uitdrukking die mijn moeder vroeger veel gebruikte.
We hebben samen gegeten bij Parnassia, om de familietraditie te bestendigen en ik heb ze nog even de foto van Koene uit 1959 laten zien, maar de eigenaar is eindeloos bezig met het voorbereiden van een bruiloft en het barpersoneel luistert wel, omdat het daartoe is opgeleid, maar mijn verhaal blijft toch behoorlijk in de lucht hangen. Ja, wie is er ook geïnteresseerd in vroeger? Wel kijk ik nog even naar de foto’s uit die tijd, die in de gang naar de wc’s hangen en het is alsof ik vader zie staan, in zijn pak met wit overhemd en zijn mooie glimlach. Alle mensen, wat zien die mensen er gedateerd en keurig gekleed uit. Als je dat ziet lijken de campinggasten van vandaag wel een stel ordinaire wilden, hun dikke pensen amper verhullend in slecht zittend joggingtextiel, waar nog geen meter in is hardgelopen. Zo schrijdt Rome in meeuwenpas naar de ondergang.
Wij hebben het ondertussen heel gezellig en poseren nog even in en om de jeep die speciaal daarvoor tentoongesteld staat. Het meisje van de bediening maakt een foto van dit historische moment, zodat onze kleinkinderen er later weer mee aan de bar kunnen komen leuteren. Natuurlijk wordt het laat, maar daarna hebben we goed geslapen en vandaag is het dan vrijdag, de laatste dag.
Ate Vegter, 17 juli 2020
ate vegter 